1. czytanie (Dz 20,17-27)

Czytanie z Dziejów Apostolskich

Paweł z Miletu posłał do Efezu i wezwał starszych Kościoła. A gdy do niego przybyli, przemówił do nich: „Wiecie, jakim byłem wśród was od pierwszej chwili, w której stanąłem w Azji. Jak służyłem Panu z całą pokorą wśród łez i doświadczeń, które mnie spotkały z powodu zasadzek żydowskich. Jak nie uchylałem się tchórzliwie od niczego, co pożyteczne, tak że przemawiałem i nauczałem was publicznie i po domach, nawołując zarówno Żydów, jak i Greków do nawrócenia się do Boga i do wiary w Pana naszego Jezusa. A teraz, naglony Duchem, udaję się do Jerozolimy; nie wiem, co mnie tam spotka oprócz tego, że czekają mnie więzy i utrapienia, o czym zapewnia mnie Duch Święty w każdym mieście. Lecz ja zgoła nie cenię sobie życia, bylebym tylko dokończył biegu i posługiwania, które otrzymałem od Pana Jezusa: bylebym dał świadectwo o Ewangelii łaski Bożej. Wiem teraz, że wy wszyscy, wśród których przeszedłem głosząc królestwo, już mnie nie ujrzycie. Dlatego oświadczam wam dzisiaj: Nie jestem winien niczyjej krwi, bo nie uchylałem się tchórzliwie od głoszenia wam całej woli Bożej”

Ewangelia (J 17,1-11a)

Słowa Ewangelii według Świętego Jana

W czasie ostatniej wieczerzy Jezus podniósłszy oczy ku niebu, rzekł: „Ojcze, nadeszła godzina! Otocz swego Syna chwałą, aby Syn Ciebie nią otoczył i aby mocą władzy udzielonej Mu przez Ciebie nad każdym człowiekiem dał życie wieczne wszystkim tym, których Mu dałeś. A to jest życie wieczne: aby znali Ciebie, jedynego prawdziwego Boga, oraz Tego, którego posłałeś, Jezusa Chrystusa. Ja Ciebie otoczyłem chwałą na ziemi przez to, że wypełniłem dzieło, które Mi dałeś do wykonania. A teraz Ty, Ojcze, otocz Mnie u siebie tą chwałą, którą miałem u Ciebie pierwej, zanim świat powstał. Objawiłem imię Twoje ludziom, których Mi dałeś ze świata. Twoimi byli i Ty Mi ich dałeś, a oni zachowali słowo Twoje. Teraz poznali, że wszystko, cokolwiek Mi dałeś, pochodzi od Ciebie. Słowa bowiem, które Mi powierzyłeś, im przekazałem, a oni je przyjęli i prawdziwie poznali, że od Ciebie wyszedłem, oraz uwierzyli, żeś Ty Mnie posłał. Ja za nimi proszę, nie proszę za światem, ale za tymi, których Mi dałeś, ponieważ są Twoimi. Wszystko bowiem moje jest Twoje, a Twoje jest moje, i w nich zostałem otoczony chwałą. Już nie jestem na świecie, ale oni są jeszcze na świecie, a Ja idę do Ciebie”.

Streszczenie Słowa

Drodzy Bracia i Siostry,

Dziś Słowo Boże przypomina nam o sensie życia, który nie polega na wygodzie ani sukcesie, ale na wiernym wypełnianiu powołania. Święty Paweł w swoim pożegnaniu z Efezem pokazuje, czym jest prawdziwa służba – nie szukał siebie, nie kalkulował, ale całym sercem głosił Ewangelię, mimo trudów, prześladowań i łez. Nie wiedział, co go czeka dalej, ale wiedział, że chce pozostać wierny aż do końca. Jego celem nie było życie bezpieczne, ale życie spełnione w oczach Boga.

Ewangelia pokazuje nam Jezusa tuż przed męką. On wie, że Jego godzina nadeszła, i modli się – nie o siebie, ale za tych, którzy uwierzyli. Mówi, że życie wieczne to poznać Boga i trwać w relacji z Jezusem. Ta modlitwa to dowód, że Jezus naprawdę kocha swoich uczniów – także nas – i powierza nas Ojcu. Pokazuje, że nawet w chwili największej próby, najważniejsza jest więź z Bogiem i wierność Jego woli.

Życie chrześcijańskie to nie wygoda, ale misja. Prawdziwe spełnienie przynosi nie to, że wszystko się układa, ale że jesteśmy wierni Jezusowi – aż do końca.

Krótka nauka na dziś

Nie bójmy się poświęcenia, bo tylko wierne życie dla Boga przynosi prawdziwe szczęście. Jezus i Paweł pokazują, że warto żyć nie dla siebie, ale dla większej chwały Bożej.