1. czytanie (Hi 42, 1-3. 5-6. 12-17)

Czytanie z Księgi Hioba

Hiob odpowiedział Panu:

“Wiem, że Ty wszystko możesz, co zamyślasz, potrafisz uczynić. Kto przysłoni plan nierozumnie? O rzeczach wzniosłych mówiłem. To zbyt cudowne. Ja nie rozumiem. Dotąd Cię znałem ze słyszenia, teraz ujrzało Cię moje oko, dlatego odwołuję, co powiedziałem, kajam się w prochu i w popiele”. Potem Pan błogosławił Hiobowi, tak że miał czternaście tysięcy owiec, sześć tysięcy wielbłądów, tysiąc jarzm wołów i tysiąc oślic. Miał jeszcze siedmiu synów i trzy córki. Pierwszą nazwał Gołębicą, drugą – Kasją, a trzecią – Rogiem-z-kremem-do-powiek. Nie było w całym kraju kobiet tak pięknych jak córki Hioba. Dał im też ojciec dziedzictwo między braćmi. I żył jeszcze Hiob sto czterdzieści lat, i widział swych synów i wnuków – cztery pokolenia. Umarł Hiob stary i w pełni dni.

Ewangelia (Łk 10, 17-24)

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza

Wróciło siedemdziesięciu dwóch z radością, mówiąc: “Panie, przez wzgląd na Twoje imię nawet złe duchy nam się poddają”. Wtedy rzekł do nich: “Widziałem Szatana, który spadł z nieba jak błyskawica. Oto dałem wam władzę stąpania po wężach i skorpionach, i po całej potędze przeciwnika, a nic wam nie zaszkodzi. Jednakże nie z tego się cieszcie, że duchy się wam poddają, lecz cieszcie się, że wasze imiona zapisane są w niebie”. W tej to chwili rozradował się Jezus w Duchu Świętym i rzekł: “Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie. Ojciec mój przekazał Mi wszystko. Nikt też nie wie, kim jest Syn, tylko Ojciec; ani kim jest Ojciec, tylko Syn i ten, komu Syn zechce objawić”. Potem zwrócił się do samych uczniów i rzekł: “Szczęśliwe oczy, które widzą to, co wy widzicie. Bo powiadam wam: Wielu proroków i królów pragnęło ujrzeć to, co wy widzicie, a nie ujrzeli, i usłyszeć, co słyszycie, a nie usłyszeli”.

Streszczenie Słowa

Drodzy Bracia i Siostry,

Dzisiejsze czytania przynoszą nam dwa ważne przesłania: jedno o pokorze i zaufaniu Bogu, a drugie o prawdziwej radości, która pochodzi z przynależności do Boga.

W pierwszym czytaniu z Księgi Hioba, Hiob odpowiada Bogu po długim okresie cierpienia. Hiob przyznaje, że nie rozumiał Bożych planów, ale teraz, po wszystkim, dostrzega, że Bóg ma nad wszystkim władzę i wie, co jest najlepsze. Hiob, widząc swoją małość wobec Bożej wielkości, żałuje swoich wcześniejszych słów i w pokorze wyznaje, że zrozumiał swoją zależność od Boga. Bóg błogosławi Hiobowi jeszcze bardziej niż wcześniej, dając mu obfite bogactwa i szczęśliwe życie. Hiob uczy nas pokory – że w naszym cierpieniu musimy ufać, że Bóg ma plan i w końcu wszystko się ułoży według Jego mądrości.

W Ewangelii uczniowie wracają z radością, bo w imię Jezusa mogli czynić wielkie rzeczy, nawet złe duchy były im posłuszne. Jezus jednak mówi im, że prawdziwa radość nie płynie z cudów, które mogą dokonać, ale z tego, że ich imiona są zapisane w niebie – że należą do Boga. Następnie Jezus chwali Ojca, że prostaczkom objawił wielkie prawdy, które mędrcy i królowie pragnęli zobaczyć, ale nie mogli. To uczy nas, że prawdziwe szczęście płynie nie z tego, co możemy osiągnąć na ziemi, ale z naszej relacji z Bogiem i z tego, że jesteśmy Jego dziećmi.

Krótka nauka na dziś

Musimy ufać Bogu nawet w cierpieniu, bo On zna drogę naszego życia. Prawdziwa radość pochodzi z bycia blisko Boga, a nie z naszych sukcesów na ziemi.