1. czytanie (Oz 14, 2-10)

Wróć do Pana Boga twojego

Czytanie z Księgi proroka Ozeasza

Tak mówi Pan: «Wróć, Izraelu, do Pana, Boga twojego, upadłeś bowiem przez własną swą winę. Zabierzcie z sobą słowa i nawróćcie się do Pana! Mówcie do Niego: „Usuń cały grzech, a przyjmij to, co dobre, zamiast cielców dajemy Ci nasze wargi. Asyria nie może nas zbawić; nie chcemy już wsiadać na konie ani też mówić nasz boże do dzieła rąk naszych. U Ciebie bowiem znajdzie litość sierota”.

Uleczę ich niewierność, szczodrze obdarzę ich miłością, bo gniew mój odwrócił się od nich. Stanę się jakby rosą dla Izraela, tak że rozkwitnie jak lilia i jak topola zapuści korzenie. Rozwiną się jego latorośle, będzie wspaniały jak drzewo oliwne, woń jego będzie jak woń Libanu.

I wrócą znowu, by usiąść w mym cieniu, i zboża uprawiać będą, winnice sadzić, których sława będzie tak wielka jak wina libańskiego. Co ma jeszcze Efraim wspólnego z bożkami? Ja go wysłuchuję i Ja na niego spoglądam, Ja jestem jak cyprys zielony i Mnie zawdzięcza swój owoc. Któż jest tak mądry, aby to pojął, i tak rozumny, aby to rozważył? Bo drogi Pańskie są proste: kroczą nimi sprawiedliwi, lecz potykają się na nich grzesznicy».

Ewangelia (Mk 12, 28b-34)

Pierwsze ze wszystkich przykazań

Słowa Ewangelii według Świętego Marka

Jeden z uczonych w Piśmie podszedł do Jezusa i zapytał Go: «Które jest pierwsze ze wszystkich przykazań?».

Jezus odpowiedział: «Pierwsze jest: „Słuchaj, Izraelu, Pan, Bóg nasz jest jedynym Panem. Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całym swoim umysłem i całą swoją mocą”. Drugie jest to: „Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego”. Nie ma innego przykazania większego od tych».

Rzekł Mu uczony w Piśmie: «Bardzo dobrze, Nauczycielu, słusznie powiedziałeś, bo Jeden jest i nie ma innego prócz Niego. Miłować Go całym sercem, całym umysłem i całą mocą i miłować bliźniego jak siebie samego znaczy daleko więcej niż wszystkie całopalenia i ofiary».

Jezus, widząc, że rozumnie odpowiedział, rzekł do niego: «Niedaleko jesteś od królestwa Bożego». I nikt już nie odważył się Go więcej pytać.

Streszczenie Słowa

Czytania na dzisiaj rzucają światło na temat nawrócenia, miłości do Boga i bliźniego jako fundamentów życia duchowego.

Pierwsze czytanie z Księgi proroka Ozeasza wzywa Izraela do nawrócenia i powrotu do Pana, podkreślając, że tylko w Bogu naród może znaleźć uzdrowienie i miłość. Prorok wzywa ludzi, by przynieśli Bogu ofiarę swych warg, czyli słowa skruchy i prośby o przebaczenie, zamiast materialnych ofiar. Bóg obiecuje uleczyć ich niewierność i obdarzyć ich miłością, używając obrazów przyrody, aby zilustrować odnowienie i błogosławieństwo, które czeka Izraela po powrocie do Niego. To czytanie przypomina nam o Bogu jako źródle miłości i miłosierdzia, gotowym przebaczyć i odnowić wszystkich, którzy do Niego powrócą.

Ewangelia według Świętego Marka przedstawia dialog Jezusa z uczonym w Piśmie na temat najważniejszego przykazania. Jezus wskazuje, że miłość do Boga całym sercem, duszą, umysłem i mocą oraz miłość do bliźniego jak do siebie samego stanowią fundament całego prawa i proroków. Ta nauka podkreśla, że miłość jest kluczem do życia zgodnego z wolą Bożą, przewyższającą tradycyjne praktyki religijne.

Krótka nauka na dziś

Te czytania uczą nas, że nawrócenie i miłość do Boga oraz bliźniego są nierozerwalnie związane z prawdziwym życiem duchowym. Podkreślają one, że nasza relacja z Bogiem i ludźmi powinna być oparta na głębokiej miłości i zaufaniu do Boga, który jest miłosierny i gotowy na nasze powroty, oraz na gotowości do okazywania miłości bliźnim w naszym codziennym życiu.

Skrócona nauka z tych czytań brzmi: Prawdziwe życie duchowe opiera się na szczerym nawróceniu, głębokiej miłości do Boga i nieustannym dążeniu do okazywania miłości bliźnim, co jest fundamentem naszej wiary i drogą do królestwa Bożego.