1. czytanie (Dz 9,1-20)

Czytanie z Dziejów Apostolskich

Szaweł ciągle jeszcze siał grozę i dyszał żądzą zabijania uczniów Pańskich. Udał się do arcykapłana i poprosił go o listy do synagog w Damaszku, aby mógł uwięzić i przyprowadzić do Jerozolimy mężczyzn i kobiety, zwolenników tej drogi, jeśliby jakichś znalazł. Gdy zbliżał się już w swojej podróży do Damaszku, olśniła go nagle światłość z nieba. A gdy upadł na ziemię, usłyszał głos, który mówił: „Szawle, Szawle, dlaczego Mnie prześladujesz?” Powiedział: „Kto jesteś, Panie?” A On: „Ja jestem Jezus, którego ty prześladujesz. Wstań i wejdź do miasta, tam ci powiedzą, co masz czynić”. Ludzie, którzy mu towarzyszyli w drodze, oniemieli ze zdumienia, słyszeli bowiem głos, lecz nie widzieli nikogo. Szaweł podniósł się z ziemi, a kiedy otworzył oczy, nic nie widział. Wprowadzili więc go do Damaszku, trzymając za ręce. Przez trzy dni nic nie widział i ani nie jadł, ani nie pił. W Damaszku znajdował się pewien uczeń, imieniem Ananiasz. Pan przemówił do niego w widzeniu: „Ananiaszu!” A on odrzekł: „Jestem, Panie!” A Pan do niego: „Idź na ulicę Prostą i zapytaj w domu Judy o Szawła z Tarsu, bo właśnie się modli”. (I ujrzał w widzeniu, jak człowiek imieniem Ananiasz wszedł i położył na nim ręce, aby przejrzał). Odpowiedział Ananiasz: „Panie, słyszałem z wielu stron, jak dużo złego wyrządził ten człowiek świętym Twoim w Jerozolimie. I ma on także władzę od arcykapłanów więzić tutaj wszystkich, którzy wzywają Twego imienia”. Odpowiedział mu Pan: „Idź, bo wybrałem sobie tego człowieka za narzędzie. On zaniesie imię moje do pogan i królów, i do synów Izraela. I pokażę mu, jak wiele będzie musiał wycierpieć dla mego imienia”. Wtedy Ananiasz poszedł. Wszedł do domu, położył na nim ręce i powiedział: „Szawle, bracie, Pan Jezus, który ukazał ci się na drodze, którą szedłeś, przysłał mnie, abyś przejrzał i został napełniony Duchem Świętym”. Natychmiast jakby łuski spadły z jego oczu i odzyskał wzrok, i został ochrzczony. A gdy go nakarmiono, odzyskał siły. Jakiś czas spędził z uczniami w Damaszku i zaraz zaczął głosić w synagogach, że Jezus jest Synem Bożym.

Ewangelia (J 6,52-59)

Słowa Ewangelii według Świętego Jana

Żydzi sprzeczali się między sobą mówiąc: „Jak On może nam dać swoje ciało na pożywienie?” Rzekł do nich Jezus: „Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Jeżeli nie będziecie spożywali ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie. Kto spożywa moje ciało i pije moją krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym. Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a krew moja jest prawdziwym napojem. Kto spożywa moje ciało i pije krew moją, trwa we Mnie, a Ja w nim. To powiedział ucząc w synagodze w Kafarnaum. Jak Mnie posłał żyjący Ojciec, a Ja żyję przez Ojca, tak i ten, kto Mnie spożywa, będzie żył przeze Mnie. To jest chleb, który z nieba zstąpił. Nie jest on taki jak ten, który jedli wasi przodkowie, a poumierali. Kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki”.

Streszczenie Słowa

Drodzy Bracia i Siostry,

Dziś Słowo Boże prowadzi nas do dwóch wielkich prawd: nawrócenia i komunii z Jezusem.

W pierwszym czytaniu widzimy Szawła – człowieka, który nienawidził chrześcijan, chciał ich zniszczyć. Ale Bóg go zatrzymuje. Nie karze, tylko przemienia. Z wroga Kościoła Szaweł staje się jego głosicielem, przemieniony przez światło Chrystusa i napełniony Duchem Świętym. To pokazuje, że nie ma człowieka, którego Bóg nie mógłby podnieść i użyć do dobra. Nawet największy grzesznik może stać się Jego narzędziem, jeśli tylko pozwoli się poprowadzić.

W Ewangelii Jezus mówi bardzo mocne słowa: „Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne”. Dla wielu to było trudne do przyjęcia – tak samo jak dla Szawła trudna była prawda o Jezusie. Ale Jezus nie cofa tych słów. Bo On daje nam nie tylko naukę, ale samego siebie – w Eucharystii. To On jest chlebem życia, który nas przemienia i podtrzymuje w drodze.

Bóg może zmienić każde serce i każdego człowieka, jak Szawła. Ale potrzebujemy pokarmu, który da nam siłę – Eucharystii, czyli samego Jezusa.

Krótka nauka na dziś

Bóg potrafi przemienić nawet najbardziej zagubione serce, jeśli tylko pozwolimy Mu działać. Przyjmując Jezusa w Komunii, żyjemy Jego życiem – i tylko wtedy naprawdę żyjemy.