1. czytanie (Flp 2,6-11)

Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Filipian

Chrystus Jezus, istniejąc w postaci Bożej, nie skorzystał ze sposobności, aby na równi być z Bogiem, lecz ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi, stawszy się podobnym do ludzi. A w zewnętrznym przejawie uznany za człowieka, uniżył samego siebie, stawszy się posłusznym aż do śmierci, i to śmierci krzyżowej. Dlatego też Bóg Go nad wszystko wywyższył i darował Mu imię ponad wszelkie imię, aby na imię Jezusa zgięło się każde kolano istot niebieskich i ziemskich, i podziemnych, i aby wszelki język wyznał, że Jezus Chrystus jest Panem ku chwale Boga Ojca.

Ewangelia (J 3,13-17)

Słowa Ewangelii według Świętego Jana

Jezus powiedział do Nikodema:

„Nikt nie wstąpił do nieba, oprócz Tego, który z nieba zstąpił, Syna Człowieczego. A jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni, tak potrzeba, by wywyższono Syna Człowieczego, aby każdy, kto w Niego wierzy, miał życie wieczne. Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. Albowiem Bóg nie posłał swego Syna na świat po to, aby świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego zbawiony”.

Streszczenie Słowa

Drodzy Bracia i Siostry,

Dzisiejsze czytania niosą ze sobą głęboką prawdę o miłości Boga i pokorze Jezusa, która prowadzi nas do zbawienia.

Św. Paweł w Liście do Filipian przypomina nam, że Jezus, chociaż był Bogiem, postanowił uniżyć samego siebie, stając się człowiekiem i przyjmując postać sługi. Nie skorzystał ze swojej boskiej mocy, ale poddał się woli Ojca, aż do śmierci na krzyżu. Właśnie za to posłuszeństwo Bóg wywyższył Go ponad wszystko, dając Mu imię, przed którym każda istota, zarówno w niebie, jak i na ziemi, będzie się kłaniać. Ten przykład Jezusa pokazuje nam, że prawdziwa wielkość i chwała płyną z pokory i posłuszeństwa Bogu.

W Ewangelii Jezus tłumaczy Nikodemowi, że tak jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni, aby uzdrowić Izraelitów, tak Syn Człowieczy, czyli Jezus, musi być wywyższony na krzyżu, aby każdy, kto w Niego wierzy, miał życie wieczne. To słowa, które pokazują, jak ogromna jest miłość Boga do nas – dał swojego Syna, abyśmy mogli być zbawieni, a nie potępieni. Chrystus nie przyszedł, by nas osądzać, ale by dać nam szansę na nowe życie.

Z tych czytań uczymy się, że prawdziwa wielkość leży w pokorze, a miłość Boga do nas jest tak wielka, że dał nam swojego Syna, byśmy mogli żyć wiecznie. Jezus przyszedł, by nas zbawić, a nie potępić.

Krótka nauka na dziś

Jezus przez swoją pokorę i posłuszeństwo Bogu przyniósł nam zbawienie. Bóg kocha nas tak bardzo, że posłał Jezusa, abyśmy mieli życie wieczne.