1. czytanie (Jr 17, 5-8)

Tak mówi Pan: “Przeklęty mąż, który pokłada nadzieję w człowieku i który w ciele upatruje swą siłę, a od Pana odwraca swe serce. Jest on podobny do dzikiego krzewu na stepie, nie dostrzega, gdy przychodzi szczęście; wybiera miejsca spalone na pustyni, ziemię słoną i bezludną. Błogosławiony mąż, który pokłada ufność w Panu, i Pan jest jego nadzieją. Jest on podobny do drzewa zasadzonego nad wodą, co swe korzenie puszcza ku strumieniowi; nie obawia się, gdy nadejdzie upał, bo zachowa zielone liście; także w roku posuchy nie doznaje niepokoju i nie przestaje wydawać owoców”.

2. czytanie (1 Kor 15, 12. 16-20)

Bracia: Jeżeli głosi się, że Chrystus zmartwychwstał, to dlaczego twierdzą niektórzy spośród was, że nie ma zmartwychwstania? Jeśli umarli nie zmartwychwstają, to i Chrystus nie zmartwychwstał. A jeżeli Chrystus nie zmartwychwstał, daremna jest wasza wiara i aż dotąd pozostajecie w waszych grzechach. Tak więc i ci, co pomarli w Chrystusie, poszli na zatracenie. Jeżeli tylko w tym życiu w Chrystusie nadzieję pokładamy, jesteśmy bardziej od wszystkich ludzi godni politowania. Tymczasem jednak Chrystus zmartwychwstał jako pierwociny spośród tych, co pomarli.

Ewangelia (Łk 6, 17. 20-26)

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza

Jezus zszedł z Dwunastoma na dół i zatrzymał się na równinie; był tam liczny tłum Jego uczniów i wielkie mnóstwo ludu z całej Judei i z Jeruzalem oraz z nadmorskich okolic Tyru i Sydonu. On podniósł oczy na swoich uczniów i mówił: “Błogosławieni jesteście, ubodzy, albowiem do was należy królestwo Boże. Błogosławieni, którzy teraz głodujecie, albowiem będziecie nasyceni. Błogosławieni, którzy teraz płaczecie, albowiem śmiać się będziecie. Błogosławieni jesteście, gdy ludzie was znienawidzą i gdy was wyłączą spośród siebie, gdy zelżą was i z powodu Syna Człowieczego odrzucą z pogardą wasze imię jako niecne: cieszcie się i radujcie w owym dniu, bo wielka jest wasza nagroda w niebie. Tak samo bowiem przodkowie ich czynili prorokom. Natomiast biada wam, bogaczom, bo odebraliście już pociechę waszą. Biada wam, którzy teraz jesteście syci, albowiem głód cierpieć będziecie. Biada wam, którzy się teraz śmiejecie, albowiem smucić się i płakać będziecie. Biada wam, gdy wszyscy ludzie chwalić was będą. Tak samo bowiem przodkowie ich czynili fałszywym prorokom”.

Streszczenie Słowa

Drodzy Bracia i Siostry,

Pierwsze czytanie z Księgi Jeremiasza pokazuje nam dwa sposoby życia: jeden oparty na zaufaniu tylko własnym siłom, a drugi na ufności w Bogu. Człowiek, który liczy tylko na siebie lub innych ludzi, jest jak suchy krzew na pustyni – brak mu prawdziwego życia. Natomiast ten, kto ufa Panu, jest jak drzewo nad wodą – silny, pełen życia, przynoszący owoce nawet w trudnych czasach.

Święty Paweł w Liście do Koryntian przypomina, że cała nasza wiara opiera się na zmartwychwstaniu Chrystusa. Jeśli Jezus nie zmartwychwstał, nasza nadzieja nie ma sensu. Ale Chrystus rzeczywiście pokonał śmierć, co oznacza, że i my mamy nadzieję na życie wieczne.

W Ewangelii Jezus głosi błogosławieństwa. Mówi, że ubodzy, głodni i płaczący są szczęśliwi, bo Bóg ich wynagrodzi. Natomiast ci, którzy teraz żyją wygodnie i są pochwalani przez ludzi, mogą stracić prawdziwe szczęście. Jezus uczy, że nie bogactwo czy sukces są najważniejsze, ale życie zgodne z wolą Bożą.

Ufność w Bogu daje nam siłę, nawet w trudnych chwilach. Nasze życie nie kończy się tutaj – mamy nadzieję na wieczność, bo Chrystus zmartwychwstał. Prawdziwe szczęście nie polega na tym, co posiadamy, ale na tym, czy nasze serce jest blisko Boga.

Krótka nauka na dziś

Tylko ufność w Bogu daje prawdziwe życie i siłę w trudnościach. Prawdziwe szczęście to nie bogactwo czy pochwały ludzi, ale życie w bliskości z Chrystusem.