1. czytanie (1 Kor 11, 17-26. 33)

Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Koryntian

Bracia:

Udzielając tych pouczeń, nie pochwalam was i za to, że schodzicie się razem nie na lepsze, ale ku gorszemu. Przede wszystkim słyszę – i po części wierzę – że zdarzają się między wami spory, gdy schodzicie się razem jako Kościół. Zresztą nawet muszą być wśród was rozdarcia, żeby się okazało, którzy są wypróbowani. Tak więc, gdy się zbieracie, nie ma u was spożywania Wieczerzy Pańskiej. Każdy bowiem już wcześniej zabiera się do własnego jedzenia, i tak się zdarza, że jeden jest głodny, podczas gdy drugi nietrzeźwy. Czyż nie macie domów, aby tam jeść i pić? Czy chcecie świadomie znieważać Kościół Boży i zawstydzać tych, którzy nic nie mają? Cóż wam powiem? Czy będę was chwalił? Nie, za to was nie chwalę! Ja bowiem otrzymałem od Pana to, co wam przekazałem, że Pan Jezus tej nocy, której został wydany, wziął chleb i dzięki uczyniwszy, połamał i rzekł: “To jest Ciało moje za was wydane. Czyńcie to na moją pamiątkę!” Podobnie, skończywszy wieczerzę, wziął kielich, mówiąc: “Kielich ten jest Nowym Przymierzem we Krwi mojej. Czyńcie to, ile razy pić będziecie, na moją pamiątkę!” Ilekroć bowiem spożywacie ten chleb i pijecie kielich, śmierć Pana głosicie, aż przyjdzie. Tak więc, bracia moi, gdy zbieracie się, by spożywać wieczerzę, poczekajcie jedni na drugich!

Ewangelia (Łk 7, 1-10)

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza

Gdy Jezus dokończył wszystkich swoich mów do słuchającego Go ludu, wszedł do Kafarnaum. Sługa pewnego setnika, szczególnie przez niego ceniony, chorował i bliski był śmierci. Skoro setnik posłyszał o Jezusie, wysłał do Niego starszyznę żydowską z prośbą, żeby przyszedł i uzdrowił mu sługę. Ci zjawili się u Jezusa i prosili Go usilnie: “Godzien jest, żebyś mu to wyświadczył – mówili – miłuje bowiem nasz naród i sam zbudował nam synagogę”. Jezus przeto zdążał z nimi. A gdy był już niedaleko domu, setnik wysłał do Niego przyjaciół ze słowami: “Panie, nie trudź się, bo nie jestem godzien, abyś wszedł pod dach mój. I dlatego ja sam nie uważałem się za godnego przyjść do Ciebie. Lecz powiedz słowo, a mój sługa odzyska zdrowie. Bo i ja, choć podlegam władzy, mam pod sobą żołnierzy. Mówię temu: „Idź!” – a idzie; drugiemu: „Przyjdź!” – a przychodzi; a mojemu słudze: „Zrób to!” – a robi”. Gdy Jezus to usłyszał, zadziwił się nad nim, i zwróciwszy się do tłumu, który szedł za Nim, rzekł: ” Powiadam wam: Tak wielkiej wiary nie znalazłem nawet w Izraelu”. A gdy wysłańcy wrócili do domu, zastali sługę zdrowego.

Streszczenie Słowa

Drodzy Bracia i Siostry,

Dzisiejsze czytania przypominają nam, jak ważne są jedność, szacunek dla innych oraz pokorna, pełna wiary relacja z Bogiem.

W pierwszym czytaniu św. Paweł upomina Koryntian, że podczas spotkań Kościoła brakuje im jedności. Ludzie zachowują się egoistycznie – jedni się najadają, inni pozostają głodni, a to przecież nie tak ma wyglądać wspólnota wierzących. Paweł przypomina im, że Eucharystia to nie zwykły posiłek, ale najświętszy znak jedności i pamiątka ofiary Jezusa. Chrystus, oddając swoje Ciało i Krew, ustanowił nowe przymierze. Dlatego, kiedy zbieramy się na Eucharystii, musimy być jednym sercem, okazywać miłość i troskę o innych, zwłaszcza tych, którzy są w potrzebie. Eucharystia to nie tylko rytuał, ale wyraz naszej jedności z Bogiem i bliźnimi.

W Ewangelii spotykamy setnika, który pokornie prosi Jezusa o uzdrowienie swojego sługi. Mimo że jest osobą o wysokiej pozycji, setnik uznaje swoją małość przed Jezusem i wierzy, że wystarczy jedno Jego słowo, aby sługa został uzdrowiony. Jezus jest zadziwiony wiarą setnika – wiara ta była tak wielka, że przewyższała wiarę wielu w Izraelu. Ta historia pokazuje nam, jak ważna jest pokorna wiara – nie potrzeba wielkich słów czy gestów, wystarczy zaufać Bogu całym sercem.

Z tych czytań płynie nauka, że w Kościele najważniejsza jest jedność i miłość, a prawdziwa wiara polega na pokornym zaufaniu Bogu.

Krótka nauka na dziś

Eucharystia to czas jedności, a nasza wiara powinna być pokorna i pełna zaufania do Boga. Nawet jedno słowo Boga może przynieść nam uzdrowienie i zbawienie.