1. czytanie (Jr 31, 31-34)

Nowe przymierze

Czytanie z Księgi proroka Jeremiasza

Pan mówi: «Oto nadchodzą dni, kiedy zawrę z domem Izraela i z domem Judy nowe przymierze. Nie takie jak przymierze, które zawarłem z ich przodkami, kiedy ująłem ich za rękę, by wyprowadzić z ziemi egipskiej. To moje przymierze złamali, mimo że byłem ich władcą, mówi Pan.

Lecz takie będzie przymierze, jakie zawrę z domem Izraela po tych dniach, mówi Pan: Umieszczę swe prawo w głębi ich jestestwa i wypiszę na ich sercach. Będę im Bogiem, oni zaś będą Mi ludem.

I nie będą się musieli wzajemnie pouczać, mówiąc jeden do drugiego: Poznajcie Pana! Wszyscy bowiem od najmniejszego do największego poznają Mnie, mówi Pan, ponieważ odpuszczę im występki, a o grzechach ich nie będę już wspominał».

2. czytanie (Hbr 5, 7-9)

Chrystus stał się sprawcą zbawienia wiecznego

Czytanie z Listu do Hebrajczyków

Bracia:

Chrystus z głośnym wołaniem i płaczem, za swych dni doczesnych, zanosił gorące prośby i błagania do Tego, który mógł Go wybawić od śmierci, i został wysłuchany dzięki swej uległości.

I chociaż był Synem, nauczył się posłuszeństwa przez to, co wycierpiał. A gdy wszystko wykonał, stał się sprawcą zbawienia wiecznego dla wszystkich, którzy Go słuchają.

Ewangelia (J 12, 20-33)

Ziarno, które wpadłszy w ziemię obumrze, przynosi plon obfity

Słowa Ewangelii według Świętego Jana

Wśród tych, którzy przybyli, aby oddać pokłon Bogu w czasie święta, byli też niektórzy Grecy. Oni więc przystąpili do Filipa, pochodzącego z Betsaidy Galilejskiej, i prosili go, mówiąc: «Panie, chcemy ujrzeć Jezusa». Filip poszedł i powiedział Andrzejowi. Z kolei Andrzej i Filip poszli i powiedzieli Jezusowi.

A Jezus dał im taką odpowiedź: «Nadeszła godzina, aby został otoczony chwałą Syn Człowieczy. Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeśli ziarno pszenicy, wpadłszy w ziemię, nie obumrze, zostanie tylko samo jedno, ale jeśli obumrze, przynosi plon obfity. Ten, kto kocha swoje życie, traci je, a kto nienawidzi swego życia na tym świecie, zachowa je na życie wieczne. Ktoś zaś chciałby Mi służyć, niech idzie za Mną, a gdzie Ja jestem, tam będzie i mój sługa. A jeśli ktoś Mi służy, uczci go mój Ojciec.

Teraz dusza moja doznała lęku i cóż mam powiedzieć? Ojcze, wybaw Mnie od tej godziny. Ależ właśnie dlatego przyszedłem na tę godzinę. Ojcze, wsław imię Twoje!».

Wtem rozległ się głos z nieba: «Już wsławiłem i jeszcze wsławię». Stojący tłum to usłyszał i mówił: «Zagrzmiało!». Inni mówili: «Anioł przemówił do Niego». Na to rzekł Jezus: «Głos ten rozległ się nie ze względu na Mnie, ale ze względu na was. Teraz odbywa się sąd nad tym światem. Teraz władca tego świata zostanie wyrzucony precz. A Ja, gdy zostanę nad ziemię wywyższony, przyciągnę wszystkich do siebie».

To mówił, oznaczając, jaką śmiercią miał umrzeć.

Streszczenie Słowa

Czytania na dzisiaj prowadzą nas przez głębokie teologiczne refleksje dotyczące przymierza, posłuszeństwa i ofiary, które są centralnymi motywami w historii zbawienia.

W pierwszym czytaniu z Księgi proroka Jeremiasza, Bóg zapowiada zawarcie nowego przymierza z domem Izraela i domem Judy, przymierza, które będzie różniło się od poprzedniego. To nowe przymierze ma być zapisane bezpośrednio w sercach ludzi, nie na kamiennych tablicach. Bóg obiecuje bezpośrednią relację z każdym człowiekiem, gdzie prawo Boże będzie wewnętrzną zasadą działania, a nie zewnętrznym nakazem. To proroctwo zapowiada nową epokę w relacji między Bogiem a ludzkością, gdzie poznawanie Boga i przebaczenie grzechów będą dostępne dla wszystkich.

Drugie czytanie z Listu do Hebrajczyków ukazuje, jak przez swoje cierpienie i śmierć Chrystus stał się pośrednikiem nowego przymierza i źródłem wiecznego zbawienia dla tych, którzy Mu posłuszni są. Podkreśla, że Jezus, będąc Synem Bożym, nauczył się posłuszeństwa przez cierpienie, co stanowiło drogę do doskonałości i zbawienia dla nas. Ta perspektywa pokazuje, jak wielką cenę zapłacił Chrystus za nasze zbawienie i jak ważne jest nasze posłuszeństwo Jego woli.

Ewangelia według Świętego Jana przedstawia słowa Jezusa, który przemawia o swojej nadchodzącej godzinie chwały, będącej jednocześnie godziną Jego śmierci na krzyżu. Przez analogię ziarna pszenicy, które musi umrzeć, aby przynieść plon, Jezus tłumaczy konieczność swojej ofiary za ludzkość. W ten sposób ukazuje, że Jego śmierć jest aktem największej miłości, przez który przyciąga wszystkich do siebie i otwiera drogę do życia wiecznego.

Krótka nauka na dziś

Te czytania uczą nas o głębi Bożego planu zbawienia, który realizuje się przez ofiarę Jezusa Chrystusa i nowe przymierze miłości zapisane w sercach wierzących. Wskazują na centralną rolę miłości, posłuszeństwa i ofiary w naszym duchowym życiu, a także na to, że prawdziwe zbawienie i poznawanie Boga jest możliwe tylko dzięki relacji z Jezusem.

Skrócona nauka z tych czytań brzmi: Boże przymierze, zrealizowane przez ofiarę i posłuszeństwo Chrystusa, otwiera nam drogę do głębokiej relacji z Bogiem, zapisanej na naszych sercach i owocującej wiecznym życiem dla wszystkich, którzy w Niego wierzą.