1. czytanie (1 Kor 15, 1-11)

Czytanie z Pierwszego Listu Świętego Pawła Apostoła do Koryntian

Przypominam, bracia, Ewangelię, którą wam głosiłem, którą przyjęliście i w której też trwacie. Przez nią również będziecie zbawieni, jeżeli ją zachowacie tak, jak wam głosiłem. Bo inaczej na próżno byście uwierzyli. Przekazałem wam na początku to, co przejąłem: że Chrystus umarł – zgodnie z Pismem – za nasze grzechy, że został pogrzebany, że zmartwychwstał trzeciego dnia, zgodnie z Pismem; i że ukazał się Kefasowi, a potem Dwunastu, później zjawił się więcej niż pięciuset braciom równocześnie; większość z nich żyje dotąd, niektórzy zaś pomarli. Potem ukazał się Jakubowi, później wszystkim apostołom. W końcu, już po wszystkich, ukazał się także i mnie jako poronionemu płodowi. Jestem bowiem najmniejszy ze wszystkich apostołów i niegodzien zwać się apostołem, bo prześladowałem Kościół Boży. Lecz za łaską Boga jestem tym, czym jestem, a dana mi łaska Jego nie okazała się daremna; przeciwnie, pracowałem więcej od nich wszystkich, nie ja, co prawda, lecz łaska Boża ze mną. Tak więc czy to ja, czy inni, tak nauczamy i tak uwierzyliście.

Ewangelia (Łk 7, 36-50)

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza

Drodzy Bracia i Siostry,

Dzisiejsze czytania mówią nam o dwóch fundamentalnych sprawach: o istocie naszej wiary w zmartwychwstanie Chrystusa oraz o sile miłości i przebaczenia, które przynosi Jezus.

W pierwszym czytaniu św. Paweł przypomina Koryntianom, co jest najważniejsze w ich wierze – że Chrystus umarł za nasze grzechy, został pogrzebany i zmartwychwstał. Zmartwychwstanie Jezusa nie jest jedynie jakąś tradycją, to fakt, który zmienia wszystko. Paweł mówi o wielu świadkach tego wydarzenia, co dodaje wiarygodności jego słowom. On sam czuje się niegodny nazywać apostołem, bo prześladował Kościół, ale podkreśla, że to łaska Boża uczyniła go tym, kim jest. To pokazuje, że Bóg może nas przemieniać i dawać nam nowe życie, bez względu na to, jakie błędy popełniliśmy w przeszłości.

W Ewangelii widzimy wzruszającą scenę, w której grzeszna kobieta okazuje Jezusowi wielką miłość. Pomimo swojego grzesznego życia, z pokorą i łzami obmywa Jego stopy. Jezus odpuszcza jej grzechy, a Jego słowa „Twoja wiara cię ocaliła” pokazują, że miłość i pokora mają ogromną moc. Faryzeusz Szymon, który ją osądzał, uczy się, że nie zewnętrzne pozory, ale serce człowieka jest najważniejsze dla Boga. Jezus pokazuje, że Bóg patrzy na nasze serca, na naszą miłość i skruchę, a nie na przeszłość.

Z tych czytań uczymy się, że zmartwychwstanie Jezusa jest fundamentem naszej wiary, a prawdziwa miłość i pokora prowadzą do przebaczenia i nowego życia.

Streszczenie Słowa

Drodzy Bracia i Siostry,

Dzisiejsze czytania przypominają nam o wartości życia sprawiedliwego i o tym, że prawdziwa mądrość nie zawsze wiąże się z wiekiem, ale z głębią duchowego wzrostu i zrozumienia Bożego planu.

W pierwszym czytaniu z Księgi Mądrości słyszymy, że starość nie jest mierzona liczbą lat, lecz mądrością i nieskalanym życiem. Człowiek sprawiedliwy, nawet jeśli umiera młodo, jest w oczach Boga cenny i znajduje odpoczynek. Bóg chroni takich ludzi przed złem, zanim zło mogłoby zmienić ich serca. To przypomnienie, że prawdziwa wartość człowieka nie tkwi w tym, ile lat przeżył, ale w jakości jego życia, w tym, jak wiernie podążał za Bogiem i jak żył w czystości serca.

W Ewangelii widzimy młodego Jezusa, który zaskakuje swoją mądrością i bystrością umysłu, siedząc w świątyni wśród nauczycieli. Jego rodzice, szukając Go z troską, odnajdują Go dopiero po trzech dniach. Jezus wyjaśnia im, że powinien być w tym, co należy do Jego Ojca. Ten fragment pokazuje nam, że nawet młody Jezus był świadomy swojej misji i swojej więzi z Ojcem Niebieskim. Zadziwia nas tu również postawa Maryi, która zachowywała te wszystkie wydarzenia w swoim sercu, z pokorą przyjmując rzeczy, których nie do końca rozumiała.

Z tych czytań płynie dla nas nauka, że wartość życia nie zależy od tego, jak długo żyjemy, ale jak dobrze żyjemy w zgodzie z Bogiem. Także młodość może być czasem głębokiej mądrości, jeśli jest pełna posłuszeństwa Bogu.

Krótka nauka na dziś

Zmartwychwstanie Chrystusa daje nam nadzieję na nowe życie, a miłość i pokorna skrucha otwierają nas na Boże przebaczenie. Bóg patrzy na serce, nie na naszą przeszłość.