Święto św. Mateusza, apostoła i ewangelisty

1. czytanie (Ef 4, 1-7. 11-13)

Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Efezjan

Bracia:

Zachęcam was ja, więzień w Panu, abyście postępowali w sposób godny powołania, jakim zostaliście wezwani, z całą pokorą i cichością, z cierpliwością, znosząc siebie nawzajem w miłości. Usiłujcie zachować jedność Ducha dzięki więzi, jaką jest pokój. Jedno jest Ciało i jeden Duch, bo też zostaliście wezwani w jednej nadziei, jaką daje wasze powołanie. Jeden jest Pan, jedna wiara, jeden chrzest. Jeden jest Bóg i Ojciec wszystkich, który jest i działa ponad wszystkimi, przez wszystkich i we wszystkich. Każdemu z nas została dana łaska według miary daru Chrystusowego. I On ustanowił jednych apostołami, innych prorokami, innych ewangelistami, innych pasterzami i nauczycielami dla przysposobienia świętych do wykonywania posługi, celem budowania Ciała Chrystusowego, aż dojdziemy wszyscy razem do jedności wiary i pełnego poznania Syna Bożego, do człowieka doskonałego, do miary wielkości według Pełni Chrystusa.

Ewangelia (Mt 9, 9-13)

Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza

Odchodząc z Kafarnaum Jezus ujrzał człowieka siedzącego w komorze celnej, imieniem Mateusz, i rzekł do niego: „Pójdź za Mną”. On wstał i poszedł za Nim. Gdy Jezus siedział w domu za stołem, przyszło wielu celników i grzeszników i siedzieli wraz z Jezusem i Jego uczniami. Widząc to faryzeusze, mówili do Jego uczniów: „Dlaczego wasz Nauczyciel jada wspólnie z celnikami i grzesznikami?” On, usłyszawszy to, rzekł: „Nie potrzebują lekarza zdrowi, lecz ci, którzy się źle mają. Idźcie i starajcie się zrozumieć, co znaczy: “Chcę raczej miłosierdzia niż ofiary”. Bo nie przyszedłem powołać sprawiedliwych, ale grzeszników”.

Streszczenie Słowa

Drodzy Bracia i Siostry,

Dzisiejsze czytania przypominają nam o jedności, miłości i pokorze, a także o ogromnym miłosierdziu Jezusa, który przyszedł, aby ratować tych, którzy potrzebują Jego łaski.

Św. Paweł w liście do Efezjan zachęca nas, abyśmy postępowali w sposób godny naszego chrześcijańskiego powołania. To oznacza, że mamy być pokorni, cierpliwi i pełni miłości wobec siebie nawzajem. Paweł mówi, że jedność w wierze jest najważniejsza – jesteśmy jednym ciałem, mamy jednego Pana, jedną wiarę i jednego Boga. Każdy z nas ma swoje miejsce i dar w Kościele, niezależnie od tego, czy jesteśmy nauczycielami, apostołami, prorokami, czy wypełniamy inne role. Naszym celem jest budowanie Ciała Chrystusa, czyli wspólnoty, i dążenie do pełni poznania Boga.

W Ewangelii Jezus powołuje Mateusza, celnika, człowieka, który w oczach wielu był grzesznikiem. Mateusz nie zastanawia się długo, tylko wstaje i idzie za Jezusem. To pokazuje, że Jezus nie patrzy na nasze przeszłe błędy, ale na gotowość do zmiany i na nasze serce. Kiedy faryzeusze pytają, dlaczego Jezus jada z grzesznikami, On odpowiada, że przyszedł właśnie dla tych, którzy potrzebują uzdrowienia – nie dla tych, którzy uważają się za doskonałych, ale dla tych, którzy chcą nawrócenia. Jezus przypomina nam, że Bóg chce miłosierdzia, a nie ofiar – liczy się nasza gotowość do przebaczenia i miłości.

Z tych czytań uczymy się, że jedność w wierze i miłość są kluczowe w naszym życiu chrześcijańskim, a Jezus jest zawsze gotów przyjąć każdego, kto szuka przebaczenia i zmiany.

Krótka nauka na dziś

Chrystus powołuje nas do jedności, miłości i pokory, a Jego miłosierdzie jest dla każdego, kto pragnie nawrócenia. Bóg nie patrzy na nasze błędy, ale na naszą gotowość do zmiany.