1. czytanie (Hbr 7, 1-3. 15-17)

Czytanie z Listu do Hebrajczyków

Bracia:

Melchizedek, król Szalemu, kapłan Boga Najwyższego, wyszedł na spotkanie Abrahama, wracającego po rozgromieniu królów, i udzielił mu błogosławieństwa. Jemu Abraham także wydzielił dziesięcinę z całego łupu. Imię jego najpierw oznacza króla sprawiedliwości, a następnie także króla Szalemu, to jest króla pokoju. Bez ojca, bez matki, bez rodowodu, nie ma ani początku swych dni, ani też końca życia, upodobniony zaś do Syna Bożego, pozostaje kapłanem na zawsze. Jest to jeszcze bardziej oczywiste, skoro na podobieństwo Melchizedeka jest ustanowiony inny kapłan, który stał się takim nie według cielesnego przepisu Prawa, ale według mocy niezniszczalnego życia. Dane Mu jest bowiem takie świadectwo: “Ty jesteś kapłanem na wieki na wzór Melchizedeka”.

Ewangelia (Mk 3, 1-6)

Słowa Ewangelii według Świętego Marka

W dzień szabatu Jezus wszedł do synagogi. Był tam człowiek, który miał uschniętą rękę. A śledzili Go, czy uzdrowi go w szabat, żeby Go oskarżyć. On zaś rzekł do człowieka z uschłą ręką: “Podnieś się na środek!” A do nich powiedział: “Co wolno w szabat: uczynić coś dobrego czy coś złego? Życie uratować czy zabić?” Lecz oni milczeli. Wtedy spojrzawszy na nich dokoła z gniewem, zasmucony z powodu zatwardziałości ich serc, rzekł do człowieka: “Wyciągnij rękę!” Wyciągnął, i ręka jego stała się znów zdrowa. A faryzeusze wyszli i ze zwolennikami Heroda zaraz się naradzali przeciwko Niemu, w jaki sposób Go zgładzić.

Streszczenie Słowa

Drodzy Bracia i Siostry,

Dzisiejsze czytania ukazują nam głęboką prawdę o Jezusie jako wiecznym Kapłanie oraz przypominają o istocie dobra i miłosierdzia ponad suche przepisy.

W Liście do Hebrajczyków autor przedstawia postać Melchizedeka, króla Szalemu i kapłana Boga Najwyższego, który błogosławi Abrahama. Melchizedek jest symbolem sprawiedliwości i pokoju, a jego kapłaństwo nie ma początku ani końca. To właśnie na jego wzór Bóg ustanowił Jezusa wiecznym Kapłanem. Jezus nie jest kapłanem z ludzkiego rodu, ale Jego kapłaństwo wypływa z mocy niezniszczalnego życia. On, jako Syn Boży, na zawsze wstawia się za nami przed Bogiem. Ta prawda daje nam nadzieję, że Jezus jest zawsze przy nas, gotów nam pomagać i prowadzić nas do Ojca.

Ewangelia ukazuje Jezusa, który w dzień szabatu uzdrawia człowieka z uschłą ręką. Faryzeusze obserwowali Go, by znaleźć powód do oskarżenia. Jezus jednak stawia im ważne pytanie: czy w szabat wolno czynić dobro, czy zło? Czy prawo ma ograniczać miłość i współczucie? Odpowiedzią Jezusa jest Jego działanie – uzdrowienie człowieka. Tym samym pokazuje, że miłość i troska o człowieka są ważniejsze niż suche przestrzeganie przepisów. Jednak faryzeusze, zamiast dostrzec to dobro, knuli przeciwko Niemu.

Krótka nauka na dziś

Jezus jako wieczny Kapłan nieustannie troszczy się o nas i wstawia się za nami. Bądźmy otwarci na dobro i nie pozwólmy, aby przepisy czy uprzedzenia przesłoniły nam potrzebę miłości i miłosierdzia wobec innych.