1. czytanie (Dz 9, 26-31)

Gorliwość nawróconego Szawła

Czytanie z Dziejów Apostolskich

Kiedy Szaweł przybył do Jeruzalem, próbował przyłączyć się do uczniów, lecz wszyscy bali się go, nie wierząc, że jest uczniem.

Dopiero Barnaba przygarnął go i zaprowadził do apostołów, i opowiedział im, jak w drodze Szaweł ujrzał Pana, który przemówił do niego, i z jaką siłą przekonania przemawiał w Damaszku w imię Jezusa. Dzięki temu przebywał z nimi w Jerozolimie, z siłą przekonania przemawiając w imię Pana. Przemawiał też i rozprawiał z hellenistami, którzy usiłowali go zgładzić. Bracia jednak dowiedziawszy się o tym, odprowadzili go do Cezarei i wysłali do Tarsu.

A Kościół cieszył się pokojem w całej Judei, Galilei i Samarii. Rozwijał się i żył bogobojnie, i obfitował w pociechę Ducha Świętego.

2. czytanie (1 J 3, 18-24)

Miłujmy czynem i prawdą

Czytanie z Pierwszego Listu Świętego Jana Apostoła

Dzieci, nie miłujmy słowem i językiem, ale czynem i prawdą. Po tym poznamy, że jesteśmy z prawdy, i uspokoimy przed Nim nasze serca. A jeśli nasze serce oskarża nas, to przecież Bóg jest większy niż nasze serca i zna wszystko.

Umiłowani, jeśli serce nas nie oskarża, to mamy ufność w Bogu, a o co prosić będziemy, otrzymamy od Niego, ponieważ zachowujemy Jego przykazania i czynimy to, co się Jemu podoba. Przykazanie zaś Jego jest takie, abyśmy wierzyli w imię Jego Syna, Jezusa Chrystusa, i miłowali się wzajemnie tak, jak nam nakazał. Kto wypełnia Jego przykazania, trwa w Bogu, a Bóg w nim; a to, że trwa On w nas, poznajemy po Duchu, którego nam dał.

Ewangelia (J 15, 1-8)

Kto trwa w Chrystusie, przynosi owoc obfity

Słowa Ewangelii według Świętego Jana

Jezus powiedział do swoich uczniów: «Ja jestem prawdziwym krzewem winnym, a Ojciec mój jest tym, który go uprawia. Każdą latorośl, która nie przynosi we Mnie owocu, odcina, a każdą, która przynosi owoc, oczyszcza, aby przynosiła owoc obfitszy. Wy już jesteście czyści dzięki słowu, które wypowiedziałem do was. Trwajcie we Mnie, a Ja w was będę trwać. Podobnie jak latorośl nie może przynosić owocu sama z siebie – jeśli nie trwa w winnym krzewie – tak samo i wy, jeżeli we Mnie trwać nie będziecie.

Ja jestem krzewem winnym, wy – latoroślami. Kto trwa we Mnie, a Ja w nim, ten przynosi owoc obfity, ponieważ beze Mnie nic nie możecie uczynić. Ten, kto nie trwa we Mnie, zostanie wyrzucony jak winna latorośl i uschnie. Potem ją zbierają i wrzucają w ogień, i płonie. Jeżeli we Mnie trwać będziecie, a słowa moje w was, to proście, o cokolwiek chcecie, a to wam się spełni. Ojciec mój przez to dozna chwały, że owoc obfity przyniesiecie i staniecie się moimi uczniami».

Streszczenie Słowa

Z pierwszego czytania, z Dziejów Apostolskich, wynika, jak ważna jest wspólnota i zaufanie w życiu Kościoła. Historia Szawła (Pawła), który początkowo był traktowany z nieufnością przez uczniów w Jerozolimie, ukazuje, jak kluczowa jest rola mediacyjna osób takich jak Barnaba. Dzięki jego wsparciu Paweł zostaje przyjęty przez społeczność i zaczyna aktywnie głosić Ewangelię. Ten fragment ukazuje również dynamiczny rozwój wczesnego Kościoła, który pomimo prześladowań, rozwija się i jest pełen Ducha Świętego.

Z drugiego czytania, z Pierwszego Listu Świętego Jana Apostoła, płynie wezwanie do autentycznej miłości wyrażanej w czynach, nie tylko słowach. Autor listu podkreśla, że prawdziwa miłość łączy się z posłuszeństwem Bogu i wiernym trwaniem w Jego przykazaniach, co jest możliwe dzięki obecności Ducha Świętego w sercach wierzących. To zachęta do budowania relacji z Bogiem i innymi na fundamencie prawdy i czynu.

Ewangelia według św. Jana przynosi obraz Jezusa jako prawdziwego krzewu winnego, a wierzących jako latorośle. Jezus mówi o konieczności trwania w Nim dla przynoszenia owocu. Ten obraz ukazuje zależność między Jezusem a Jego uczniami: bez Niego nie mogą oni nic uczynić. Trwanie w Jezusie oznacza również trwanie w Jego słowie i otwartość na działanie Ducha, co prowadzi do owocnego i spełnionego życia.

Krótka nauka na dziś

Nauka płynąca z dzisiejszych czytań podkreśla znaczenie wspólnoty, autentyczności i zaufania w życiu duchowym. Wzywa do aktywnej wiary, wyrażanej poprzez miłość czynem i prawdą, a także do trwania w Chrystusie jako źródle naszej siły i zdolności do przynoszenia owoców.

Jako uczniowie Chrystusa, jesteśmy wezwani do budowania Kościoła na fundamencie zaufania, wspólnoty i autentycznej miłości, pamiętając, że tylko przez trwanie w Chrystusie i Jego słowie możemy przynosić obfity owoc w naszym życiu. Miłość wyrażona w czynach, posłuszeństwo Bogu i trwanie w Jego miłości są kluczowe dla naszego duchowego wzrostu i misji.