1. czytanie (Ap 20,1-4.11-21,2)

Czytanie z Apokalipsy Świętego Jana Apostoła

Ja, Jan, ujrzałem anioła, zstępującego z nieba, który miał klucz od Czeluści i wielki łańcuch w ręce. I pochwycił Smoka, Węża starodawnego, którym jest diabeł i szatan, i związał go na tysiąc lat. I wtrącił go do Czeluści, i zamknął, i pieczęć nad nim położył, by już nie zwodził narodów, aż tysiąc lat się dopełni. A potem ma być na krótki czas uwolniony. I ujrzałem trony, a na nich zasiedli sędziowie, i dano im władzę sądzenia, i ujrzałem dusze ściętych dla świadectwa Jezusa i dla Słowa Bożego, i tych, którzy pokłonu nie oddali Bestii ani jej obrazowi i nie wzięli znamienia na czoło swe ani na rękę. Ożyli oni i tysiąc lat królowali z Chrystusem. Potem ujrzałem wielki biały tron i na nim Zasiadającego, od którego oblicza uciekła ziemia i niebo, a miejsca dla nich nie znaleziono. I ujrzałem umarłych, wielkich i małych, stojących przed tronem, a otwarto księgi. I inną księgę otwarto, która jest księgą życia. I osądzono zmarłych z tego, co w księgach zapisano, według ich czynów. I morze wydało zmarłych, co w nim byli, i Śmierć, i Otchłań wydały zmarłych, co w nich byli, i każdy został osądzony według swoich czynów. A Śmierć i Otchłań wrzucono do jeziora ognia. To jest śmierć druga, jezioro ognia. Jeśli się ktoś nie znalazł zapisany w księdze życia, został wrzucony do jeziora ognia. I ujrzałem niebo nowe i ziemię nową, bo pierwsze niebo i pierwsza ziemia przeminęły i morza już nie ma. I Miasto Święte, Jeruzalem Nowe, ujrzałem zstępujące z nieba od Boga, przystrojone jak oblubienica zdobna w klejnoty dla swego męża.

Ewangelia (Łk 21,29-33)

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza

Jezus opowiedział swoim uczniom przypowieść: „Patrzcie na drzewo figowe i na inne drzewa. Gdy widzicie, że wypuszczają pączki, sami poznajecie, że już blisko jest lato. Tak i wy, gdy ujrzycie, że to się dzieje, wiedzcie, iż blisko jest królestwo Boże. Zaprawdę powiadam wam: Nie przeminie to pokolenie, aż się wszystko stanie. Niebo i ziemia przeminą, ale moje słowa nie przeminą”.

Streszczenie Słowa

Drodzy Bracia i Siostry,

W dzisiejszych czytaniach słyszymy o końcu czasów i zapowiedzi nowego początku. Święty Jan opisuje wizję, w której zło – symbolizowane przez Smoka, czyli szatana – zostaje pokonane i zamknięte na tysiąc lat. Po tym okresie, w wielkim sądzie, wszyscy zostaną osądzeni według swoich czynów, zapisanych w Księdze Życia. Następnie Jan widzi nowe niebo i nową ziemię – miejsce bez smutku, bez cierpienia, pełne światła i pokoju. To Nowe Jeruzalem, które zstępuje z nieba, symbolizuje wieczne przebywanie z Bogiem.

Ewangelia również przypomina nam, byśmy czuwali i rozpoznawali znaki czasów. Jezus mówi, że tak jak rozpoznajemy nadejście lata po pąkach na drzewach, tak samo mamy dostrzegać nadchodzące królestwo Boże i być gotowi na spotkanie z Nim. Choć ziemskie rzeczy przeminą, słowa Jezusa są wieczne i w nich znajdziemy pewność i prawdę.

Krótka nauka na dziś

Bóg przygotował dla nas życie wieczne, pełne radości i pokoju. Trwajmy w Jego słowach, bo one nigdy nie przeminą.