1. czytanie (Hi 1, 6-22)

Czytanie z Księgi Hioba

Pewnego dnia, gdy synowie Boży przyszli stawić się przed Panem, Szatan też przyszedł z nimi. I rzekł Bóg do Szatana: “Skąd przychodzisz?” Szatan odrzekł Panu: “Przemierzałem ziemię i wędrowałem po niej”. Mówi Pan do Szatana: “A zwróciłeś uwagę na sługę mego, Hioba? Bo nie ma na całej ziemi drugiego, kto by tak był prawy, sprawiedliwy, bogobojny i unikający grzechu jak on”. Szatan na to do Pana: “Czyż za darmo Hiob czci Boga? Czyż Ty nie ogrodziłeś zewsząd jego samego, jego domu i całej majętności? Pracy jego rąk pobłogosławiłeś, jego dobytek na ziemi się mnoży. Wyciągnij, proszę, rękę i dotknij jego majątku! Na pewno Ci w twarz będzie złorzeczył”. Rzekł Pan do Szatana: “Oto cały majątek jego w twej mocy.Tylko na niego samego nie wyciągaj ręki”. I odszedł Szatan sprzed oblicza Pańskiego. Pewnego dnia, gdy synowie i córki jedli i pili w domu najstarszego brata, przyszedł posłaniec do Hioba i rzekł: “Woły orały, a oślice pasły się tuż obok. Wtem napadli Sabejczycy, porwali je, a sługi mieczem pozabijali, ja sam uszedłem, by ci o tym donieść”. Gdy ten jeszcze mówił, przyszedł inny i rzekł: “Ogień Boży spadł z nieba, zapłonął wśród owiec oraz sług i pochłonął ich. Ja sam uszedłem, by ci o tym donieść”. Gdy ten jeszcze mówił, przyszedł inny i rzekł: “Chaldejczycy zstąpili z trzema oddziałami, napadli na wielbłądy, a sługi ostrzem miecza zabili. Ja sam uszedłem, by ci o tym donieść”. Gdy ten jeszcze mówił, przyszedł inny i rzekł: “Twoi synowie i córki jedli i pili wino w domu najstarszego brata. Wtem powiał szalony wicher z pustyni, poruszył czterema węgłami domu, zawalił go na dzieci, tak iż poumierały. Ja sam uszedłem, by ci o tym donieść”. Hiob wstał, rozdarł szaty, ogolił głowę, upadł na ziemię, oddał pokłon i rzekł: “Nagi wyszedłem z łona matki i nagi tam wrócę. Dał Pan i zabrał Pan. Niech będzie imię Pańskie błogosławione! “W tym wszystkim Hiob nie zgrzeszył i nie przypisał Bogu nieprawości.

Ewangelia (Łk 9, 46-50)

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza

Uczniom Jezusa przyszła myśl, kto z nich jest największy. Lecz Jezus, znając tę myśl w ich sercach, wziął dziecko, postawił je przy sobie i rzekł do nich: “Kto by to dziecko przyjął w imię moje, Mnie przyjmuje; a kto by Mnie przyjął, przyjmuje Tego, który Mnie posłał. Kto bowiem jest najmniejszy wśród was wszystkich, ten jest wielki”. Wtedy przemówił Jan: “Mistrzu, widzieliśmy, jak ktoś w imię Twoje wypędzał złe duchy, i zaczęliśmy mu zabraniać, bo nie chodzi z nami”. Lecz Jezus mu odpowiedział: “Przestańcie zabraniać; kto bowiem nie jest przeciwko wam, ten jest z wami”.

Streszczenie Słowa

Drodzy Bracia i Siostry,

Dzisiejsze czytania ukazują nam dwie bardzo ważne postawy: zaufanie do Boga w najtrudniejszych chwilach życia oraz pokorę, która jest kluczem do wielkości w oczach Bożych.

W pierwszym czytaniu z Księgi Hioba widzimy, jak Hiob, człowiek prawy i wierny Bogu, zostaje wystawiony na próbę. Szatan sugeruje, że Hiob czci Boga tylko dlatego, że ma wszystko, czego potrzebuje – bogactwo, rodzinę, zdrowie. Bóg pozwala, by Szatan wystawił Hioba na próbę, zabierając mu majątek, rodzinę, a nawet zdrowie. Mimo tego wszystkiego, Hiob nie złorzeczy Bogu. Mówi: „Dał Pan i zabrał Pan. Niech będzie imię Pańskie błogosławione”. Hiob pokazuje nam, że prawdziwa wiara nie zależy od posiadanych dóbr ani od sytuacji życiowych. Nawet w najtrudniejszych chwilach musimy ufać Bogu i wierzyć, że On jest z nami.

W Ewangelii uczniowie zastanawiają się, kto z nich jest największy. Jezus, znając ich myśli, bierze dziecko i stawia je za wzór. Mówi, że ten, kto przyjmuje małego i niewinnego, przyjmuje samego Boga. Jezus uczy nas, że w Jego królestwie wielkość polega na pokorze, a nie na rywalizacji. Każdy, kto jest pokorny, kto służy innym, jest największy w oczach Boga. Jezus również przypomina, że każdy, kto działa w Jego imię, jest Jego przyjacielem, nawet jeśli nie należy do tej samej grupy.

Z tych czytań uczymy się, że prawdziwa wiara polega na zaufaniu do Boga, nawet w obliczu cierpienia. Pokora i służba innym to droga do prawdziwej wielkości w oczach Boga.

Krótka nauka na dziś

Ufajmy Bogu w każdej sytuacji, nawet w cierpieniu. Prawdziwa wielkość polega na pokorze i służbie innym, a nie na szukaniu zaszczytów.