1. czytanie (Syr 17, 1-15)

Czytanie z Mądrości Syracha

Pan stworzył człowieka z ziemi i znów kazał mu do niej wrócić. Dał ludziom dni pod liczbą i czas odpowiedni, dał im też władzę nad wszystkim, co jest na ziemi. Przyodział ich w moc podobną do swojej i uczynił ich na swój obraz. Lęk przed nimi wpoił wszystkiemu, co żyje, aby panowali nad zwierzętami i ptactwem. Dał im wolną wolę, język i oczy, uszy i serce zdolne do myślenia. Napełnił ich wiedzą i rozumem, o złu i dobru ich pouczył. Umieścił oko swoje w ich sercu, aby wielkość swoich dzieł im ukazać. Święte imię Jego wychwalać będą i wielkość Jego dzieł opowiadać. Dodał im wiedzy i prawo życia dał im w dziedzictwo. Przymierze wieczne zawarł z nimi i praw swoich ich nauczył. Wielkość majestatu widziały ich oczy i uszy ich słyszały donośność Jego głosu. Rzekł im: “Trzymajcie się z dala od wszelkiej niesprawiedliwości!” I dał każdemu z nich przykazania co do jego bliźniego. Przed Nim są zawsze ich drogi, nie skryją się przed Jego oczami.

Ewangelia (Mk 10, 13-16)

Słowa Ewangelii według Świętego Marka

Przynosili Jezusowi dzieci, żeby ich dotknął; lecz uczniowie szorstko zabraniali im tego. A Jezus, widząc to, oburzył się i rzekł do nich: “Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie, nie przeszkadzajcie im; do takich bowiem należy królestwo Boże. Zaprawdę, powiadam wam: Kto nie przyjmie królestwa Bożego jak dziecko, ten nie wejdzie do niego”. I biorąc je w objęcia, kładł na nie ręce i błogosławił je.

Streszczenie Słowa

Drodzy Bracia i Siostry,

Księga Syracha przypomina nam o wielkiej godności człowieka. Zostaliśmy stworzeni przez Boga na Jego obraz, obdarzeni wolną wolą, rozumem i sumieniem. Bóg dał nam możliwość poznawania dobra i zła, a jednocześnie przypomina, że nasze życie jest ograniczone czasem. Dał nam też swoje przykazania jako drogowskaz, abyśmy nie błądzili i nie ranili siebie nawzajem. Nie jesteśmy anonimowi przed Bogiem – On zna nasze serca i widzi wszystkie nasze czyny.

Ewangelia ukazuje piękną scenę, w której Jezus przyjmuje dzieci i błogosławi je. Uczniowie próbowali je odsunąć, ale Jezus jasno powiedział: „Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie”. To pokazuje, że aby wejść do Królestwa Bożego, musimy mieć w sobie coś z dziecka – ufność, prostotę i otwartość na Bożą miłość. Nie chodzi o naiwność, ale o serce wolne od pychy i pełne wiary.

Bóg dał nam wolność i prawo do wyboru, ale oczekuje, że będziemy żyli w prawdzie i miłości. Mamy być jak dzieci – ufać Mu bez lęku i z prostotą serca podążać za Jego słowem.

Krótka nauka na dziś

Bóg obdarzył nas rozumem i sumieniem, abyśmy wybierali dobro. Droga do Niego prowadzi przez dziecięcą ufność i czyste serce.