Wspomnienie wszystkich wiernych zmarłych

1. czytanie (Hi 19, 1. 23-27a)

Czytanie z Księgi Hioba

Hiob powiedział: "Któż zdoła utrwalić me słowa, potrafi je w księdze umieścić? Żelaznym rylcem, diamentem, na skale je wyryć na wieki? Lecz ja wiem: Wybawca mój żyje, na ziemi wystąpi jako ostatni. Potem me szczątki skórą odzieje, i oczyma ciała będę widział Boga. To właśnie ja Go zobaczę".

2. czytanie (1 Kor 15, 20-24a. 25-28)

Czytanie z Pierwszego Listu Świętego Pawła Apostoła do Koryntian

Najmilsi:

Popatrzcie, jaką miłością obdarzył nas Ojciec: zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi i rzeczywiście nimi jesteśmy. Świat zaś dlatego nas nie zna, że nie poznał Jego. Umiłowani, obecnie jesteśmy dziećmi Bożymi, ale jeszcze się nie ujawniło, czym będziemy. Wiemy, że gdy się to objawi, będziemy do Niego podobni, bo ujrzymy Go takim, jaki jest. Każdy zaś, kto pokłada w Nim nadzieję, uświęca się, podobnie jak On jest święty.

Ewangelia (Łk 23, 44-46. 50. 52-53; 24, 1-6a)

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza

Było już około godziny szóstej i mrok ogarnął całą ziemię aż do godziny dziewiątej. Słońce się zaćmiło i zasłona przybytku rozdarła się przez środek. Wtedy Jezus zawołał donośnym głosem: "Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mojego". Po tych słowach wyzionął ducha. Był tam człowiek dobry i sprawiedliwy, imieniem Józef, członek Wysokiej Rady. On to udał się do Piłata i poprosił o ciało Jezusa. Zdjął je z krzyża, owinął w płótno i złożył w grobie, wykutym w skale, w którym nikt jeszcze nie był pochowany. W pierwszy dzień tygodnia poszły skoro świt do grobu, niosąc przygotowane wonności. Kamień od grobu zastały odsunięty. A skoro weszły, nie znalazły ciała Pana Jezusa. Gdy wobec tego były bezradne, nagle stanęło przed nimi dwóch mężczyzn w lśniących szatach. Przestraszone, pochyliły twarze ku ziemi, lecz tamci rzekli do nich: "Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tutaj; zmartwychwstał".

Streszczenie Słowa

Drodzy Bracia i Siostry,

dzisiejsze Słowo Boże to potężne świadectwo nadziei – tej, która nie kończy się na śmierci, ale sięga dalej, aż po życie wieczne z Bogiem.

W pierwszym czytaniu słyszymy głos Hioba – człowieka, który wiele wycierpiał, ale mimo bólu i rozpaczy nie traci wiary. Wypowiada słowa, które są jednymi z najpiękniejszych w całym Piśmie Świętym: „Wiem, że mój Wybawca żyje.” Hiob jest pewny, że nawet po śmierci ujrzy Boga twarzą w twarz. To wiara, która wytrzymuje każdą próbę – wiara, która trzyma się Boga wtedy, gdy wszystko inne zawodzi.

Święty Paweł w Liście do Koryntian mówi, że Chrystus zmartwychwstał jako pierwszy, a po Nim i my zmartwychwstaniemy. Śmierć, która przyszła przez Adama, została pokonana przez Jezusa. On pierwszy przeszedł przez nią zwycięsko, abyśmy my mogli pójść tą samą drogą. Paweł przypomina, że ostatnim wrogiem, który zostanie pokonany, jest śmierć – i to właśnie dokona się w pełni, gdy Bóg będzie „wszystkim we wszystkich”.

A w Ewangelii słyszymy o największym wydarzeniu w historii świata – o zmartwychwstaniu Jezusa. Kobiety idą do grobu o świcie, a tam aniołowie mówią im: „Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tutaj; zmartwychwstał.” To zdanie jest sercem naszej wiary. Ono zmienia wszystko. Bo skoro Jezus żyje, to znaczy, że śmierć nie jest końcem, że cierpienie nie ma ostatniego słowa, że nadzieja jest silniejsza niż grób.

Wiara w Boga to nie ucieczka od życia, ale pewność, że w każdej sytuacji – nawet w śmierci – On jest z nami i ma dla nas zwycięstwo. Kto wierzy w Chrystusa, ten nie szuka Go „wśród umarłych”, ale żyje z nadzieją, że razem z Nim powstanie do nowego życia.

Krótka nauka na dziś

Chrystus zmartwychwstał i pokonał śmierć, dlatego nasze życie nie kończy się w grobie. Kto wierzy w Zmartwychwstałego, ten ma w sercu nadzieję silniejszą niż śmierć.