1. czytanie (Rz 12, 5-16a)

Czytanie z  Listu Świętego Pawła Apostoła do Rzymian

Bracia: Wszyscy razem tworzymy jedno ciało w Chrystusie, a każdy z osobna jesteśmy nawzajem dla siebie członkami. Mamy zaś według udzielonej nam łaski różne dary: bądź dar proroctwa do stosowania zgodnie z wiarą; bądź to urząd diakona dla wykonywania czynności diakońskich; bądź urząd nauczyciela dla wypełniania czynności nauczycielskich; bądź dar upominania dla karcenia. Kto zajmuje się rozdawaniem, niech to czyni ze szczodrobliwością; kto jest przełożonym, niech działa z gorliwością; kto pełni uczynki miłosierdzia, niech to czyni ochoczo. Miłość niech będzie bez obłudy. Miejcie wstręt do złego, podążajcie za dobrem. W miłości braterskiej nawzajem bądźcie życzliwi. W okazywaniu czci jedni drugich wyprzedzajcie. Nie opuszczajcie się w gorliwości. Bądźcie płomiennego ducha. Pełnijcie służbę Panu. Weselcie się nadzieją. W ucisku bądźcie cierpliwi, w modlitwie wytrwali. Zaradzajcie potrzebom świętych. Przestrzegajcie gościnności. Błogosławcie tych, którzy was prześladują. Błogosławcie, a nie złorzeczcie. Weselcie się z tymi, którzy się weselą, płaczcie z tymi, którzy płaczą. Bądźcie zgodni we wzajemnych uczuciach. Nie gońcie za wielkością, lecz niech was pociąga to co pokorne.

Ewangelia (Łk 14, 15-24)

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza

Gdy Jezus siedział przy stole, jeden ze współbiesiadników rzekł do Niego: "Szczęśliwy ten, kto będzie ucztował w królestwie Bożym". Jezus mu odpowiedział: "Pewien człowiek wyprawił wielką ucztę i zaprosił wielu. Kiedy nadszedł czas uczty, posłał swego sługę, aby powiedział zaproszonym: „Przyjdźcie, bo już wszystko jest gotowe”. Wtedy zaczęli się wszyscy jednomyślnie wymawiać. Pierwszy kazał mu powiedzieć: „Kupiłem pole, muszę wyjść, aby je obejrzeć; proszę cię, uważaj mnie za usprawiedliwionego”. Drugi rzekł: „Kupiłem pięć par wołów i idę je wypróbować; proszę cię, uważaj mnie za usprawiedliwionego”. Jeszcze inny rzekł: „Poślubiłem żonę i dlatego nie mogę przyjść”. Sługa powrócił i oznajmił to swemu panu. Wtedy rozgniewany gospodarz nakazał słudze: „Wyjdź co prędzej na ulice i zaułki miasta i wprowadź tu ubogich, ułomnych, niewidomych i chromych”. Sługa oznajmił: „Panie, stało się, jak rozkazałeś, a jeszcze jest miejsce”. Na to pan rzekł do sługi: „Wyjdź na drogi i między opłotki i zmuszaj do wejścia, aby mój dom był zapełniony. Albowiem powiadani wam: Żaden z owych ludzi, którzy byli zaproszeni, nie skosztuje mojej uczty”.

Streszczenie Słowa

Drodzy Bracia i Siostry,

dzisiejsze Słowo Boże przypomina nam, czym jest prawdziwa wspólnota i jak bardzo Bóg pragnie, by nikt nie odrzucał Jego zaproszenia do życia z Nim.

Święty Paweł w Liście do Rzymian mówi o Kościele jako o jednym ciele, w którym każdy z nas ma swoje miejsce i swoje zadanie. Jedni nauczają, inni pomagają, jeszcze inni modlą się lub służą w inny sposób — ale wszyscy jesteśmy potrzebni. Nikt nie jest ważniejszy ani mniej ważny. Każdy ma w sobie dar, który ma służyć wspólnemu dobru. Paweł wzywa, byśmy czynili wszystko z serca, z miłością i pokorą. W trudnych chwilach mamy być cierpliwi, w modlitwie wytrwali, a w radości dzielić się nią z innymi. I nawet wobec tych, którzy nas krzywdzą, mamy błogosławić, a nie złorzeczyć. Bo tylko taka postawa buduje prawdziwą wspólnotę — pełną pokoju i Bożej obecności.

W Ewangelii Jezus opowiada przypowieść o uczcie, na którą zaproszeni goście… nie chcieli przyjść. Każdy miał swoje wymówki — pole, woły, rodzinę. Ich serca były zajęte codziennością. Wtedy gospodarz zaprasza innych — ubogich, chorych, zapomnianych. To znak, że Bóg nie przestaje zapraszać, nawet jeśli Go odrzucamy. Uczta to obraz nieba, ale też życia z Bogiem już tu, na ziemi. Czasem jesteśmy jak ci zaproszeni — wiemy, że Bóg czeka, ale zawsze „nie teraz”, „później”. Tymczasem Jego zaproszenie jest dziś, teraz, bo Królestwo Boże zaczyna się w sercu, które potrafi odpowiedzieć na Jego miłość.

Każdy z nas jest potrzebny Bogu i wspólnocie, a nasze życie ma sens, gdy służymy innym z miłością. Nie odkładajmy odpowiedzi na Boże zaproszenie — On czeka, byśmy przyszli do Jego stołu już dziś, z sercem pełnym pokory i wdzięczności.

Krótka nauka na dziś

Bóg zaprasza każdego z nas do swojej uczty miłości — nie czekajmy z odpowiedzią. Prawdziwe szczęście i jedność rodzą się wtedy, gdy żyjemy z sercem otwartym, pokornym i gotowym do służby.