1. czytanie (Dn 3, 25. 34-43)

Modlitwa skruszonego

Czytanie z Księgi proroka Daniela

Powstawszy, Azariasz tak się modlił, a otwarłszy usta, mówił pośrodku ognia: «Nie opuszczaj nas na zawsze – przez wzgląd na święte Twe imię nie zrywaj Twego przymierza. Nie odwracaj od nas swego miłosierdzia, przez wzgląd na Twego przyjaciela, Abrahama, sługę Twego, Izaaka, i Twego świętego – Izraela. Im to przyrzekłeś rozmnożyć potomstwo jak gwiazdy na niebie i jak piasek nad brzegiem morza.

Panie, oto jesteśmy najmniejsi spośród wszystkich narodów. Oto jesteśmy dziś poniżeni na całej ziemi z powodu naszych grzechów. Nie ma obecnie władcy, proroka ani wodza, ani całopalenia, ani ofiar, ani darów pokarmowych, ani kadzielnych. Nie ma gdzie ofiarować Tobie pierwocin i doznać Twego miłosierdzia.

Niech jednak dusza strapiona i duch uniżony znajdą u Ciebie upodobanie. Jak całopalenia z baranów i cielców, i z tysięcy tłustych owiec, tak niechaj dziś będzie nasza ofiara przed Tobą i niech Ci się podoba! Ponieważ ci, co pokładają ufność w Tobie, nie mogą doznać wstydu. Teraz zaś idziemy za Tobą z całego serca, odczuwamy lęk przed Tobą i szukamy Twego oblicza. Nie zawstydzaj nas, lecz postępuj z nami według swej łagodności i według wielkiego swego miłosierdzia. Wybaw nas przez swe cuda i uczyń swe imię sławnym, Panie!».

Ewangelia (Mt 18, 21-35)

Przebaczenie Boga uwarunkowane przebaczeniem drugiemu człowiekowi

Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza

Piotr podszedł do Jezusa i zapytał: «Panie, ile razy mam przebaczyć, jeśli mój brat zawini względem mnie? Czy aż siedem razy?».

Jezus mu odrzekł: «Nie mówię ci, że aż siedem razy, lecz aż siedemdziesiąt siedem razy.

Dlatego podobne jest królestwo niebieskie do króla, który chciał się rozliczyć ze swymi sługami. Gdy zaczął się rozliczać, przyprowadzono mu jednego, który był mu winien dziesięć tysięcy talentów. Ponieważ nie miał z czego ich oddać, pan kazał sprzedać go razem z żoną, dziećmi i całym jego mieniem, aby dług w ten sposób odzyskać.

Wtedy sługa padł mu do stóp i prosił go:

„Panie, okaż mi cierpliwość, a wszystko ci oddam”. Pan ulitował się nad owym sługą, uwolnił go i dług mu darował.

Lecz gdy sługa ów wyszedł, spotkał jednego ze współsług, który był mu winien sto denarów. Chwycił go i zaczął dusić, mówiąc: „Oddaj, coś winien!”. Jego współsługa padł przed nim i prosił go: „Okaż mi cierpliwość, a oddam tobie”. On jednak nie chciał, lecz poszedł i wtrącił go do więzienia, dopóki nie odda długu.

Współsłudzy jego, widząc, co się działo, bardzo się zasmucili. Poszli i opowiedzieli swemu panu wszystko, co zaszło.

Wtedy pan jego, wezwawszy go, rzekł mu: „Sługo niegodziwy! Darowałem ci cały ten dług, ponieważ mnie prosiłeś. Czyż więc i ty nie powinieneś był ulitować się nad swoim współsługą, jak ja ulitowałem się nad tobą?”. I uniósłszy się gniewem, pan jego kazał wydać go katom, dopóki mu nie odda całego długu.
Podobnie uczyni wam Ojciec mój niebieski, jeżeli każdy z was nie przebaczy z serca swemu bratu».

Streszczenie Słowa

Czytania, które dzisiaj rozważamy, głęboko przemawiają o miłosierdziu, przebaczeniu i pokorze w naszym życiu duchowym.

Pierwsze czytanie z Księgi proroka Daniela ukazuje modlitwę Azariasza, który w momencie wielkiego zagrożenia zwraca się do Boga z prośbą o miłosierdzie, powołując się na przymierze zawarte z przodkami. Jego modlitwa jest wyrazem głębokiej wiary i ufności w Boże miłosierdzie, mimo świadomości grzechów i słabości narodu. Azariasz przypomina nam, że nawet w najtrudniejszych chwilach, kiedy wydaje się, że zabrakło wszelkich środków do oddawania czci Bogu, nasze skruszone serce i pokorna postawa mogą być przed Nim jak najcenniejsza ofiara.

Ewangelia według Świętego Mateusza opowiada o znaczeniu przebaczenia i jak ono wpływa na nasze relacje z Bogiem. Jezus, odpowiadając na pytanie Piotra, podkreśla, że nasza gotowość do przebaczenia innym powinna być niemal bezgraniczna. Przypowieść o niesprawiedliwym słudze, który otrzymał przebaczenie wielkiego długu od swego pana, ale sam nie potrafił przebaczyć niewielkiego długu współsłudze, ilustruje, jak ważne jest, abyśmy okazywali innym to samo miłosierdzie, które sami oczekujemy od Boga. Jezus ostrzega, że nasze własne przebaczenie przez Boga jest ściśle powiązane z naszą gotowością do przebaczania innym.

Krótka nauka na dziś

Te czytania uczą nas, że miłosierdzie i przebaczenie nie są jedynie wartościami dodatkowymi w naszym życiu, ale fundamentem, na którym powinny opierać się wszystkie nasze relacje. Pokazują, że niezależnie od głębi naszych błędów i słabości, Bóg jest zawsze gotów nam przebaczyć, oczekując jednocześnie, że my sami będziemy praktykować to samo miłosierdzie wobec innych.

Skrócona nauka z tych czytań brzmi: Nasze relacje z Bogiem i ludźmi powinny być zbudowane na fundamencie miłosierdzia i przebaczenia, przypominając nam, że tak jak Bóg jest miłosierny i przebacza nam nasze grzechy, tak i my powinniśmy okazywać miłosierdzie i przebaczenie innym, niezależnie od okoliczności.