1. czytanie (Hbr 12, 18-19. 21-24)

Czytanie z Listu do Hebrajczyków

Bracia,

Nie przyszliście do namacalnego i płonącego ognia, do mgły, do ciemności i burzy ani też do grzmiących trąb i do takiego dźwięku słów, iż wszyscy, którzy go usłyszeli, prosili, aby do nich nie mówił. A tak straszne było to zjawisko, iż Mojżesz powiedział: “Zatrwożony jestem i drżę”. Wy natomiast przyszliście do góry Syjon, do miasta Boga żywego – Jeruzalem niebieskiego, do niezliczonej liczby aniołów, na uroczyste zgromadzenie, i do Kościoła pierworodnych, którzy są zapisani w niebiosach, do Boga, który sądzi wszystkich, do duchów ludzi sprawiedliwych, którzy już doszli do celu, do Pośrednika Nowego Testamentu – Jezusa, do pokropienia krwią, która przemawia mocniej niż krew Abla.

Ewangelia (Mk 6, 7-13)

Słowa Ewangelii według Świętego Marka

Jezus przywołał do siebie Dwunastu i zaczął rozsyłać ich po dwóch. Dał im też władzę nad duchami nieczystymi i przykazał im, żeby nic z sobą nie brali na drogę prócz laski: ani chleba, ani torby, ani pieniędzy w trzosie. “Ale idźcie obuci w sandały i nie wdziewajcie dwóch sukien”. I mówił do nich: “Gdy do jakiegoś domu wejdziecie, zostańcie tam, aż stamtąd wyjdziecie. Jeśli w jakimś miejscu was nie przyjmą i nie będą was słuchać, wychodząc stamtąd, strząśnijcie proch z nóg waszych na świadectwo dla nich”. Oni więc wyszli i wzywali do nawracania się. Wyrzucali też wiele złych duchów, a wielu chorych namaszczali olejem i uzdrawiali.

Streszczenie Słowa

Drodzy Bracia i Siostry,

W pierwszym czytaniu List do Hebrajczyków pokazuje nam różnicę między Starym a Nowym Przymierzem. Izraelici na górze Synaj doświadczyli Bożej obecności w lęku, ciemności i burzy. My natomiast mamy dostęp do Boga przez Jezusa, który wprowadza nas do niebieskiego Jeruzalem. Dzięki Jego krwi, która przemawia mocniej niż krew Abla, nie musimy bać się Boga, ale możemy do Niego przychodzić z wiarą i nadzieją.

W Ewangelii Jezus wysyła swoich uczniów, aby głosili Dobrą Nowinę. Daje im moc uzdrawiania i wyrzucania złych duchów, ale nakazuje, by nie zabierali ze sobą niczego oprócz laski i sandałów. Mają zaufać Bogu i Jego opatrzności. Ich zadaniem jest wzywanie ludzi do nawrócenia, a jeśli ktoś ich nie przyjmie, mają odejść i strząsnąć proch ze swoich nóg.

Bóg nie chce, byśmy żyli w strachu, ale byśmy z ufnością przychodzili do Niego przez Jezusa. Wiara to nie tylko słowa – to także działanie. Jak uczniowie, jesteśmy posłani, by dzielić się Dobrą Nowiną i nie polegać tylko na ludzkich zabezpieczeniach, ale na Bożej opiece.

Krótka nauka na dziś

Bóg zaprasza nas do bliskiej relacji przez Jezusa, bez strachu i lęku. Jesteśmy posłani, by głosić Ewangelię i ufać Bożej opatrzności w każdej sytuacji.