1. czytanie (Iz 43,16-21)

Tak mówi Pan, który otworzył drogę przez morze i ścieżkę przez potężne wody; który wiódł na wyprawę wozy i konie, także i potężne wojsko; upadli, już nie powstaną, zgaśli, jak knotek zostali zdmuchnięci. Nie wspominajcie wydarzeń minionych, nie roztrząsajcie w myśli dawnych rzeczy. Oto Ja dokonuję rzeczy nowej: pojawia się właśnie. Czyż jej nie poznajecie? Otworzę też drogę na pustyni, ścieżyny na pustkowiu. Sławić Mnie będą zwierzęta polne, szakale i strusie, gdyż na pustyni dostarczę wody i rzek na pustkowiu, aby napoić mój lud wybrany. Lud ten, który sobie utworzyłem, opowiadać będzie moją chwałę.

2. czytanie (Flp 3,8-14)

Wszystko uznaję za stratę ze względu na najwyższą wartość poznania Chrystusa Jezusa, Pana mojego. Dla Niego wyzułem się ze wszystkiego i uznaję to za śmieci, bylebym pozyskał Chrystusa i znalazł się w Nim - nie mając mojej sprawiedliwości, pochodzącej z Prawa, lecz Bożą sprawiedliwość, otrzymaną przez wiarę w Chrystusa, sprawiedliwość pochodzącą od Boga, opartą na wierze - przez poznanie Jego: zarówno mocy Jego zmartwychwstania, jak i udziału w Jego cierpieniach - w nadziei, że upodabniając się do Jego śmierci, dojdę jakoś do pełnego powstania z martwych. Nie [mówię], że już [to] osiągnąłem i już się stałem doskonałym, lecz pędzę, abym też [to] zdobył, bo i sam zostałem zdobyty przez Chrystusa Jezusa. Bracia, ja nie sądzę o sobie samym, że już zdobyłem, ale to jedno [czynię]: zapominając o tym, co za mną, a wytężając siły ku temu, co przede mną, pędzę ku wyznaczonej mecie, ku nagrodzie, do jakiej Bóg wzywa w górę w Chrystusie Jezusie.

Ewangelia (J 8,1-11)

Słowa Ewangelii według Świętego Jana

Jezus udał się na Górę Oliwną, ale o brzasku zjawił się znów w świątyni. Cały lud schodził się do Niego, a On usiadłszy nauczał ich. Wówczas uczeni w Piśmie i faryzeusze przyprowadzili do Niego kobietę którą pochwycono na cudzołóstwie, a postawiwszy ją pośrodku, powiedzieli do Niego: Nauczycielu, tę kobietę dopiero pochwycono na cudzołóstwie. W Prawie Mojżesz nakazał nam takie kamienować. A Ty co mówisz? Mówili to wystawiając Go na próbę, aby mieli o co Go oskarżyć. Lecz Jezus nachyliwszy się pisał palcem po ziemi. A kiedy w dalszym ciągu Go pytali, podniósł się i rzekł do nich: Kto z was jest bez grzechu, niech pierwszy rzuci na nią kamień. I powtórnie nachyliwszy się pisał na ziemi. Kiedy to usłyszeli, wszyscy jeden po drugim zaczęli odchodzić, poczynając od starszych, aż do ostatnich. Pozostał tylko Jezus i kobieta, stojąca na środku. Wówczas Jezus podniósłszy się rzekł do niej: Kobieto, gdzież oni są? Nikt cię nie potępił? A ona odrzekła: Nikt, Panie! Rzekł do niej Jezus: I Ja ciebie nie potępiam. - Idź, a od tej chwili już nie grzesz.

Streszczenie Słowa

Drodzy Bracia i Siostry,

Dzisiejsze czytania przypominają nam o wielkiej mocy miłosierdzia Boga i o tym, że życie z Bogiem to nieustanne ruszanie naprzód, a nie rozpamiętywanie przeszłości.

W Księdze Izajasza Bóg mówi, że czyni coś nowego – otwiera drogi tam, gdzie wydaje się to niemożliwe. Nie chce, byśmy tkwili w tym, co było. Przeszłość, choćby trudna, nie może nas zatrzymać. Bóg tworzy nową rzeczywistość, daje nadzieję i odradza to, co było wyschnięte, jak pustynia.

Święty Paweł w Liście do Filipian pisze, że wszystko, co zdobył, wszystko, co było jego chlubą, uznaje za nic wobec poznania Chrystusa. Nie ogląda się za siebie – biegnie do przodu, ku Bogu, który go powołał. I my mamy robić to samo: nie patrzeć wstecz z wyrzutami czy żalem, ale z wiarą iść ku temu, co przed nami.

Wreszcie Ewangelia – Jezus nie potępia kobiety przyłapanej na grzechu, choć wielu chciało ją ukamienować. Zamiast potępienia, daje jej szansę, spojrzenie pełne miłości i słowa: „Idź, a od tej chwili już nie grzesz”. To obraz Boga, który zawsze daje nowy początek. Nie zamyka nas w naszych błędach – wyciąga rękę i mówi: „Powstań, jesteś więcej wart niż twój upadek”.

Krótka nauka na dziś

Bóg nie rozlicza nas z przeszłości, ale daje nam nową szansę. Ważne, by przyjąć Jego miłosierdzie i zacząć od nowa – z czystym sercem i nadzieją.