1. czytanie (Rz 14,7-12)

Czytanie z  Listu Świętego Pawła Apostoła do Rzymian

Bracia Nikt z nas nie żyje dla siebie i nikt nie umiera dla siebie; jeżeli bowiem żyjemy, żyjemy dla Pana; jeżeli zaś umieramy, umieramy dla Pana. I w życiu więc, i w śmierci należymy do Pana. Po to bowiem Chrystus umarł i powrócił do życia, by zapanować tak nad umarłymi, jak nad żywymi. Dlaczego więc ty potępiasz swego brata? Albo dlaczego gardzisz swoim bratem? Wszyscy przecież staniemy przed trybunałem Boga. Napisane jest bowiem: „Na moje życie, mówi Pan, przede Mną klęknie wszelkie kolano, a każdy język wielbić będzie Boga”. Tak więc każdy z nas o sobie samym zda sprawę Bogu.

Ewangelia (Łk 15,1-10)

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza

Zbliżali się do Jezusa wszyscy celnicy i grzesznicy, aby Go słuchać. Na to szemrali faryzeusze i uczeni w Piśmie: „Ten przyjmuje grzeszników i jada z nimi”. Opowiedział im wtedy następującą przypowieść: „Któż z was, gdy ma sto owiec, a zgubi jedną z nich, nie zostawia dziewięćdziesięciu dziewięciu na pustyni i nie idzie za zgubioną, aż ją znajdzie? A gdy ją znajdzie, bierze z radością na ramiona i wraca do domu; sprasza przyjaciół i sąsiadów i mówi im: "Cieszcie się ze mną, bo znalazłem owcę, która mi zginęła". Powiadani wam: Tak samo w niebie większa będzie radość z jednego grzesznika, który się nawraca, niż z dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych, którzy nie potrzebują nawrócenia. Albo jeśli jakaś kobieta mając dziesięć drachm zgubi jedną drachmę, czyż nie zapala światła, nie wymiata domu i nie szuka starannie, aż ją znajdzie? A znalazłszy ją, sprasza przyjaciółki i sąsiadki i mówi: "Cieszcie się ze mną, bo znalazłam drachmę, którą zgubiłam". Tak samo, powiadam wam, radość powstaje u aniołów Bożych z jednego grzesznika, który się nawraca”.

Streszczenie Słowa

Drodzy Bracia i Siostry,

dzisiejsze Słowo Boże przypomina nam, że całe nasze życie – od początku aż do końca – należy do Boga, a Jego największą radością jest człowiek, który wraca do Niego z miłością.

Święty Paweł w Liście do Rzymian mówi bardzo mocno: „nikt z nas nie żyje dla siebie i nikt nie umiera dla siebie”. To znaczy, że nie jesteśmy panami swojego życia – wszystko, co mamy, i wszystko, kim jesteśmy, należy do Pana. On jest źródłem naszego istnienia i jego celem. Żyjemy, by Go kochać, służyć Mu i czynić dobro. A kiedy przyjdzie śmierć – to też nie jest koniec, tylko przejście do życia z Nim. Dlatego Paweł przestrzega: nie osądzaj drugiego człowieka, nie stawiaj siebie wyżej, bo każdy z nas będzie musiał stanąć przed Bogiem i zdać sprawę z własnego życia. Nie z życia sąsiada, brata czy przyjaciela – ale z własnego serca, z własnych czynów i słów.

Ewangelia pokazuje nam piękny obraz Boga, który szuka człowieka zagubionego. Jezus opowiada przypowieści o zagubionej owcy i o zgubionej drachmie. Dla Boga każdy człowiek jest bezcenny. On nie liczy, że „zostało Mu dziewięćdziesiąt dziewięć porządnych owiec” – On idzie po tę jedną, która się zgubiła. Nie po to, by ją skarcić, ale by ją uratować i przytulić do siebie. Tak samo cieszy się z każdego grzesznika, który się nawraca – z każdego z nas, gdy wracamy do Niego z otwartym sercem. To jest Bóg, który nie potępia, ale szuka, leczy i przebacza.

Żyjmy tak, by wszystko, co robimy, było dla Boga i z Bogiem – bez pychy, bez osądzania innych. A gdy się zgubimy, pamiętajmy, że On nas nigdy nie przestaje szukać, bo Jego miłość jest większa niż nasz grzech.

Krótka nauka na dziś

Całe nasze życie należy do Boga, dlatego nie wolno nam żyć tylko dla siebie ani osądzać innych. Bóg z radością szuka każdego, kto się zagubił, i nigdy nie przestaje nas kochać.