1. czytanie (Dz 20, 17-18a. 28-32. 36)

Duch Święty ustanowił biskupów, aby kierowali Kościołem

Czytanie z Dziejów Apostolskich

Paweł z Miletu posłał do Efezu i wezwał starszych Kościoła. A gdy do niego przybyli, przemówił do nich:

«Uważajcie na samych siebie i na całe stado, w którym Duch Święty ustanowił was biskupami, abyście kierowali Kościołem Boga, który On nabył własną krwią. Wiem, że po moim odejściu wejdą między was wilki drapieżne, nie oszczędzając stada. Także spośród was samych powstaną ludzie, którzy głosić będą przewrotne nauki, aby pociągnąć za sobą uczniów.

Dlatego czuwajcie, pamiętając, że przez trzy lata w dzień i w nocy nie przestawałem ze łzami upominać każdego z was. A teraz polecam was Bogu i słowu Jego łaski, władnemu zbudować i dać dziedzictwo ze wszystkimi świętymi».

Po tych słowach upadł na kolana i modlił się razem z nimi wszystkimi.

2. czytanie (Rz 8, 31b-39)

Ani śmierć, ani życie nie zdoła nas odłączyć od miłości Boga

Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Rzymian

Bracia:

Jeżeli Bóg z nami, któż przeciwko nam? On, który nawet własnego Syna nie oszczędził, ale Go za nas wszystkich wydał, jakże miałby także wraz z Nim wszystkiego nam nie darować? Któż może wystąpić z oskarżeniem przeciw tym, których Bóg wybrał? Czyż Bóg, który usprawiedliwia? Któż może wydać wyrok potępienia? Czy Chrystus Jezus, który poniósł za nas śmierć, co więcej – zmartwychwstał, siedzi po prawicy Boga i przyczynia się za nami?

Któż nas może odłączyć od miłości Chrystusowej? Utrapienie, ucisk czy prześladowanie, głód czy nagość, niebezpieczeństwo czy miecz? Jak to jest napisane: «Z powodu Ciebie zabijają nas przez cały dzień, uważają nas za owce na rzeź przeznaczone». Ale we wszystkim tym odnosimy pełne zwycięstwo dzięki Temu, który nas umiłował. I jestem pewien, że ani śmierć, ani życie, ani aniołowie, ani Zwierzchności, ani rzeczy teraźniejsze, ani przyszłe, ani Moce, ani co jest wysoko, ani co głęboko, ani jakiekolwiek inne stworzenie nie zdoła nas odłączyć od miłości Boga, która jest w Chrystusie Jezusie, Panu naszym.

Ewangelia (J 10, 11-16)

Dobry pasterz oddaje życie za owce

Słowa Ewangelii według Świętego Jana

Jezus powiedział:

«Ja jestem dobrym pasterzem. Dobry pasterz daje życie swoje za owce. Najemnik zaś i ten, kto nie jest pasterzem, którego owce nie są własnością, widząc nadchodzącego wilka, opuszcza owce i ucieka, a wilk je porywa i rozprasza; najemnik ucieka, dlatego że jest najemnikiem i nie zależy mu na owcach.

Ja jestem dobrym pasterzem i znam owce moje, a moje Mnie znają, podobnie jak Mnie zna Ojciec, a Ja znam Ojca. Życie moje oddaję za owce. Mam także inne owce, które nie są z tej zagrody. I te muszę przyprowadzić, i będą słuchać głosu mego, i nastanie jedna owczarnia, jeden pasterz».

Streszczenie Słowa

Z pierwszego czytania, z Dziejów Apostolskich, dowiadujemy się o ważnym przemówieniu Pawła skierowanym do starszych Kościoła z Efezu. Paweł przypomina im o ich odpowiedzialności jako biskupów, do których Duch Święty powołał ich, aby kierowali Kościołem Boga. Wskazuje na niebezpieczeństwa, które mogą grozić wspólnocie, zarówno z zewnątrz, jak i od osób wewnętrznych, dążących do wprowadzenia fałszywych nauk. Paweł zachęca do czujności i wierności Ewangelii, powierzając ich opiece Bożej i słowu Jego łaski.

Drugie czytanie, z Listu do Rzymian, przypomina o mocy Bożej miłości, która jest w stanie przemóc wszelkie trudności, jakie mogą napotkać wierzący. Paweł podkreśla, że nic nie jest w stanie oddzielić nas od miłości Boga w Chrystusie Jezusie, ani trudności, ani nawet śmierć. To przesłanie dodaje sił i pokrzepienia, przypominając o niezawodnym wsparciu, jakie znajdujemy w Bogu.

Ewangelia według św. Jana przedstawia Jezusa mówiącego o sobie jako o dobrym pasterzu, który daje swoje życie za owce, w przeciwieństwie do najemnika, który ucieka w obliczu niebezpieczeństwa. Jezus wskazuje na głęboką relację, jaka istnieje między Nim a Jego owcami, a także na swoją misję przyprowadzenia wszystkich do jednej owczarni. Ta metafora podkreśla troskę i poświęcenie Jezusa dla naszego zbawienia.

Krótka nauka na dziś

Nauka płynąca z tych czytań podkreśla rolę duchowego przywództwa w Kościele, które ma za zadanie strzec i prowadzić wspólnotę zgodnie z wolą Bożą. Przypomina również o wszechogarniającej miłości Boga, która daje nam siłę i nadzieję w każdej sytuacji. Jezus jako dobry pasterz jest wzorem miłości poświęcającej, pokazując drogę do prawdziwego życia w jedności z Bogiem.

Jako członkowie Kościoła, jesteśmy wezwani do czujności i wierności nauce Chrystusa, pod przewodnictwem tych, którzy zostali ustanowieni przez Ducha Świętego do kierowania wspólnotą. W miłości Chrystusa, która przezwycięża wszelkie trudności, znajdujemy naszą siłę i pewność, że nic nie jest w stanie oddzielić nas od Boga.