1. czytanie (Rdz 32,23-33.33b)

Czytanie z Księgi Rodzaju

Jakub wstał w nocy i zabrawszy obie swe żony, dwie ich niewolnice i jedenaścioro dzieci, przeprawił się przez bród potoku Jabbok. A gdy ich przeprawił przez ten potok, przeniósł również na drugi brzeg to, co posiadał. Gdy zaś wrócił i został sam jeden, ktoś zmagał się z nim aż do wschodu jutrzenki, a widząc, że nie może go pokonać, dotknął jego stawu biodrowego i wywichnął Jakubowi ten staw podczas zmagania się z nim. A wreszcie rzekł: „Puść mnie, bo już wschodzi zorza!” Jakub odpowiedział: „Nie puszczę cię, dopóki mi nie pobłogosławisz!” Wtedy tamten go zapytał: „Jakie masz imię?” On zaś rzekł: „Jakub”. Powiedział: „Odtąd nie będziesz się zwał Jakub, lecz Izrael, bo walczyłeś z Bogiem i z ludźmi, i zwyciężyłeś”. Potem Jakub rzekł: „Powiedz mi, proszę, jakie jest twe imię?” Ale on odpowiedział: „Czemu pytasz mnie o imię?” I pobłogosławił go na owym miejscu. Jakub dał temu miejscu nazwę Penuel, mówiąc: „Mimo że widziałem Boga twarzą w twarz, jednak ocaliłem me życie”. Słońce już wschodziło, gdy Jakub przechodził przez Penuel, utykając na nogę, został bowiem porażony w staw biodrowy, w to właśnie ścięgno.

Ewangelia (Mt 9,32-38)

Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza

Przyprowadzono do Jezusa niemowę opętanego. Po wyrzuceniu złego ducha niemy odzyskał mowę, a tłumy pełne podziwu wołały: „Jeszcze się nigdy nic podobnego nie pojawiło w Izraelu”. Lecz faryzeusze mówili: „Wyrzuca złe duchy mocą ich przywódcy”. Tak Jezus obchodził wszystkie miasta i wioski. Nauczał w tamtejszych synagogach, głosił Ewangelię królestwa i leczył wszystkie choroby i wszystkie słabości. A widząc tłumy ludzi, litował się nad nimi, bo byli znękani i porzuceni, jak owce nie mające pasterza. Wtedy rzekł do swych uczniów: „Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało. Proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo”.

Streszczenie Słowa

Drodzy Bracia i Siostry,

Pierwsze czytanie z Księgi Rodzaju opowiada nam o niezwykłej nocy Jakuba. Gdy został sam, zmagał się z tajemniczą postacią aż do świtu. To nie była zwykła walka — to była duchowa walka człowieka z Bogiem, pełna napięcia, trudu, ale i nadziei. Jakub nie ustąpił, aż otrzymał błogosławieństwo. Od tego momentu Bóg nadał mu nowe imię – Izrael, co oznacza „ten, który walczył z Bogiem i zwyciężył”. Ta walka zmieniła jego życie — zarówno duchowo, jak i fizycznie — bo od tej pory utykał, ale był inny: przemieniony przez spotkanie z Bogiem.

Ewangelia pokazuje nam Jezusa, który uzdrawia niemego opętanego człowieka. Ludzie są zdumieni, ale faryzeusze próbują to podważyć. Jezus jednak nie zatrzymuje się — chodzi po miastach, głosi Ewangelię, uzdrawia, podnosi i pociesza. Widząc, jak wielu ludzi jest zagubionych i cierpiących, mówi: "Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało." To zaproszenie do nas wszystkich — byśmy nie tylko patrzyli, ale też działali. Głosili słowem i życiem, że Bóg jest blisko, że Jego królestwo już się zbliża.

Zarówno Jakub, jak i Jezus pokazują nam, że wiara to nie bierne czekanie, ale aktywne zmaganie się – z przeciwnościami, z grzechem, z własnym lękiem. I że każde takie zmaganie, jeśli przeżyte z Bogiem, przynosi błogosławieństwo. Jezus chce, byśmy nie tylko podziwiali Jego dzieła, ale wzięli udział w Jego misji.

Krótka nauka na dziś

Wiara to nie tylko słowa i uczucia, ale konkretna walka, działanie i wytrwałość. Bóg błogosławi tym, którzy nie rezygnują, ale ufają i idą za Nim mimo trudności.