1. czytanie (Oz 6, 1-6)

Miłości pragnę, a nie krwawej ofiary

Czytanie z Księgi proroka Ozeasza

Chodźcie, powróćmy do Pana! On nas zranił i On też uleczy, On to nas pobił, On ranę przewiąże. Po dwu dniach przywróci nam życie, a dnia trzeciego nas dźwignie i żyć będziemy w Jego obecności. Poznajmy, dążmy do poznania Pana; Jego przyjście jest pewne jak poranek, jak wczesny deszcz przychodzi On do nas, jak deszcz późny, co nasyca ziemię.

«Cóż ci mogę uczynić, Efraimie, co pocznę z tobą, Judo? Miłość wasza podobna do chmur o świtaniu albo do rosy, która prędko znika. Dlatego ciosałem cię przez proroków, słowami ust mych pouczałem, a Prawo moje zabłysło jak światło. Miłości pragnę, nie krwawej ofiary, poznania Boga bardziej niż całopaleń».

Ewangelia (Łk 18, 9-14)

Przypowieść o faryzeuszu i celniku

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza

Jezus opowiedział niektórym, co dufni byli w siebie, że są sprawiedliwi, a innymi gardzili, tę przypowieść:

«Dwóch ludzi przyszło do świątyni, żeby się modlić, jeden faryzeusz, a drugi celnik. Faryzeusz stanął i tak w duszy się modlił: „Boże, dziękuję Ci, że nie jestem jak inni ludzie: zdziercy, niesprawiedliwi, cudzołożnicy, albo jak i ten celnik. Zachowuję post dwa razy w tygodniu, daję dziesięcinę ze wszystkiego, co nabywam”.
A celnik stał z daleka i nie śmiał nawet oczu wznieść ku niebu, lecz bił się w piersi, mówiąc: „Boże, miej litość dla mnie, grzesznika!”.

Powiadam wam: Ten odszedł do domu usprawiedliwiony, nie tamten. Każdy bowiem, kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się uniża, będzie wywyższony».

Streszczenie Słowa

Czytania na dzisiaj mówią o głębokiej potrzebie prawdziwego nawrócenia, miłości i pokory w naszym życiu duchowym, podkreślając, że zewnętrzne praktyki religijne bez wewnętrznej przemiany serca nie są wystarczające dla Boga.

Pierwsze czytanie z Księgi proroka Ozeasza przedstawia wezwanie do powrotu do Pana, który jest gotów uleczyć i przywrócić życie tym, którzy się od Niego odwrócili. Ozeasz przekazuje słowa Boga, który wyraża pragnienie, aby Jego lud szukał miłości i prawdziwej wiedzy o Bogu zamiast skupiać się na zewnętrznych ofiarach. Bóg pragnie stałej, głębokiej relacji opartej na miłości i poznaniu, a nie na przemijających ofiarach, które mogą być pozbawione prawdziwego znaczenia duchowego.

Ewangelia według Świętego Łukasza zawiera przypowieść Jezusa o faryzeuszu i celniku, którzy przyszli się modlić do świątyni. Przez kontrast między postawą faryzeusza, który jest pełen pychy i pewności siebie, a postawą celnika, który okazuje pokorę i świadomość własnej grzeszności, Jezus podkreśla, że prawdziwa sprawiedliwość w oczach Boga wynika z pokory i autentycznego nawrócenia serca. To przypomnienie, że Bóg ceni sobie serce skruszone i pokorne, a nie samo wywyższanie się i zewnętrzne praktyki religijne.

Krótka nauka na dziś

Te czytania uczą nas, że droga do Boga wymaga od nas więcej niż tylko przestrzegania religijnych obrzędów; wymaga prawdziwej zmiany serca, miłości do Boga i bliźnich oraz pokornej postawy w naszym życiu duchowym. Podkreślają one, że autentyczne nawrócenie i pokora są kluczowe dla budowania głębokiej i trwałej relacji z Bogiem.

Skrócona nauka z tych czytań brzmi: Prawdziwe życie duchowe opiera się na miłości, poznaniu Boga oraz pokornej postawie serca, a nie tylko na zewnętrznych obrzędach i ofiarach, co prowadzi do prawdziwego zbliżenia się do Boga i doświadczenia Jego miłosierdzia.