1. czytanie (Rdz 1, 1-19)

Czytanie z Księgi Rodzaju

Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię. Ziemia zaś była bezładem i pustkowiem: ciemność była nad powierzchnią bezmiaru wód, a Duch Boży unosił się nad wodami. Wtedy Bóg rzekł: “Niechaj się stanie światłość!” I stała się światłość. Bóg, widząc, że światłość jest dobra, oddzielił ją od ciemności. I nazwał Bóg światłość dniem, a ciemność nazwał nocą. I tak upłynął wieczór i poranek – dzień pierwszy. A potem Bóg rzekł: “Niechaj powstanie sklepienie w środku wód i niechaj oddzieli ono jedne wody od drugich!” Uczyniwszy to sklepienie, Bóg oddzielił wody pod sklepieniem od wód ponad sklepieniem; a gdy tak się stało, Bóg nazwał to sklepienie niebem. I tak upłynął wieczór i poranek – dzień drugi. A potem Bóg rzekł: “Niechaj zbiorą się wody spod nieba w jedno miejsce i niech się ukaże powierzchnia sucha!” A gdy tak się stało, Bóg nazwał tę suchą powierzchnię ziemią, a zbiorowisko wód nazwał morzem. Bóg, widząc, że były dobre, rzekł: “Niechaj ziemia wyda rośliny zielone: trawy dające nasiona, drzewa owocowe rodzące na ziemi według swego gatunku owoce, w których są nasiona”. I tak się stało. Ziemia wydała rośliny zielone: trawę dającą nasienie według swego gatunku i drzewa rodzące owoce, w których było nasienie według ich gatunków. A Bóg widział, że były dobre. I tak upłynął wieczór i poranek – dzień trzeci. A potem Bóg rzekł: “Niechaj powstaną ciała niebieskie, świecące na sklepieniu nieba, aby oddzielały dzień od nocy, aby wyznaczały pory roku, dni i lata; aby były ciałami jaśniejącymi na sklepieniu nieba i aby świeciły nad ziemią”. I tak się stało. Bóg uczynił dwa duże ciała jaśniejące: większe, aby rządziło dniem, i mniejsze, aby rządziło nocą, oraz gwiazdy. I umieścił je Bóg na sklepieniu nieba, aby świeciły nad ziemią; aby rządziły dniem i nocą i oddzielały światłość od ciemności. A widział Bóg, że były dobre. I tak upłynął wieczór i poranek – dzień czwarty.

Ewangelia (Mk 6, 53-56)

Słowa Ewangelii według Świętego Marka

Gdy Jezus i uczniowie Jego się przeprawili, przypłynęli do ziemi Genezaret i przybili do brzegu. Skoro wysiedli z łodzi, zaraz Go rozpoznano. Ludzie biegali po całej owej okolicy i zaczęli znosić na noszach chorych tam, gdzie jak słyszeli, przebywa. I gdziekolwiek wchodził do wsi, do miast czy osad, kładli chorych na otwartych miejscach i prosili Go, żeby ci choć frędzli u Jego płaszcza mogli dotknąć. A wszyscy, którzy się Go dotknęli, odzyskiwali zdrowie.

Streszczenie Słowa

Drodzy Bracia i Siostry,

Pierwsze czytanie z Księgi Rodzaju przypomina nam o początku świata. Bóg stworzył wszystko z miłości, z chaosu uczynił piękny i uporządkowany świat. Każdy kolejny dzień stwarzania ukazuje nam Jego mądrość i troskę o całe stworzenie. Wszystko, co powstało, było dobre, bo wyszło z rąk Stwórcy.

W Ewangelii Jezus przybywa do ziemi Genezaret, gdzie ludzie od razu Go rozpoznają i przynoszą do Niego chorych. Wszyscy, którzy choćby dotknęli Jego płaszcza, zostają uzdrowieni. Jezus pokazuje swoją moc i miłość, uzdrawiając nie tylko ciała, ale i dusze tych, którzy w Niego wierzą.

Bóg jest Stwórcą i Panem wszystkiego – całego świata i naszego życia. Jezus, który uzdrawia chorych, przypomina nam, że Jego miłość i moc są zawsze obecne, jeśli tylko do Niego przyjdziemy. Tak jak świat został stworzony w harmonii, tak i nasze życie może być uzdrowione i uporządkowane przez bliskość Boga.

Krótka nauka na dziś

Bóg stworzył wszystko z miłości i troszczy się o całe swoje dzieło. Jezus jest naszym uzdrowieniem – wystarczy przyjść do Niego z wiarą.