1. czytanie (Dz 13,14.43-52)

W owym czasie Paweł i Barnaba przeszedłszy przez Perge, dotarli do Antiochii Pizydyjskiej, weszli w dzień sobotni do synagogi i usiedli. A wielu Żydów i pobożnych prozelitów towarzyszyło Pawłowi i Barnabie, którzy w rozmowie starali się zachęcić ich do wytrwania w łasce Boga. W następny szabat zebrało się niemal całe miasto, aby słuchać słowa Bożego. Gdy Żydzi zobaczyli tłumy, ogarnęła ich zazdrość, i bluźniąc, sprzeciwiali się temu, co mówił Paweł. Wtedy Paweł i Barnaba powiedzieli odważnie: ”Należało głosić słowo Boże najpierw wam. Skoro jednak odrzucacie je i sami uznajecie się za niegodnych życia wiecznego, zwracamy się do pogan. Tak bowiem nakazał nam Pan: ”Ustanowiłem cię światłością dla pogan, abyś był zbawieniem aż po krańce ziemi”. Poganie, słysząc to, radowali się i uwielbiali słowo Pańskie, a wszyscy, przeznaczeni do życia wiecznego, uwierzyli. Słowo Pańskie rozszerzało się po całym kraju. Ale Żydzi podburzyli pobożne a wpływowe kobiety i znaczniejszych obywateli, wywołali prześladowanie Pawła i Barnaby i wyrzucili ich ze swych granic. A oni otrząsnąwszy na nich pył z nóg, przyszli do Ikonium, a uczniów napełniało wesele i Duch Święty.

2. czytanie (Ap 7,9.14b-I7)

Ja, Jan, ujrzałem wielki tłum, którego nie mógł nikt policzyć, z każdego narodu i wszystkich pokoleń, ludów i języków, stojących przed tronem i Barankiem. Odziani są w białe szaty, a w ręku ich palmy. I rzekł do mnie jeden ze starców: ”To ci, którzy przychodzą z wielkiego ucisku i opłukali swe szaty, i w krwi Baranka je wybielili. Dlatego są przed tronem Boga i w Jego świątyni cześć Mu oddają we dnie i w nocy. A Siedzący na tronie rozciągnie nad nimi namiot. Nie będą już łaknąć ani nie będą już pragnąć, i nie porazi ich słońce ani żaden upał, bo paść ich będzie Baranek, który jest pośrodku tronu, i poprowadzi ich do źródeł wód życia: i każdą łzę otrze Bóg z ich oczu”.

Ewangelia (J 10,27-30)

Słowa Ewangelii według Świętego Jana

Jezus powiedział: ”Moje owce słuchają mego głosu, a Ja znam je. Idą one za Mną i Ja daję im życie wieczne. Nie zginą one na wieki i nikt nie wyrwie ich z mojej ręki. Ojciec mój, który Mi je dał, jest większy od wszystkich. I nikt nie może ich wyrwać z ręki mego Ojca. Ja i Ojciec jedno jesteśmy”.

Streszczenie Słowa

Drodzy Bracia i Siostry,

Dzisiejsze czytania prowadzą nas do serca Ewangelii: Bóg pragnie zbawić każdego człowieka. Paweł i Barnaba, mimo sprzeciwu i zazdrości ze strony niektórych Żydów, nie poddają się – idą dalej i głoszą Dobrą Nowinę poganom. Dlaczego? Bo wiedzą, że słowo Boże ma moc przemieniać każdego, kto je przyjmuje, niezależnie od pochodzenia czy przeszłości. Ludzie słuchający ich nauki cieszyli się, bo znaleźli sens i nadzieję.

W Apokalipsie widzimy, do czego ta wiara prowadzi: do wiecznego życia przed tronem Boga, do radości, pokoju i wytarcia każdej łzy. To nagroda dla tych, którzy przeszli przez trudy, ale trwali przy Chrystusie, oczyszczając się w Jego krwi – czyli Jego miłości i ofierze.

A w Ewangelii Jezus daje nam obietnicę, która powinna być dla nas źródłem siły każdego dnia: „Moje owce słuchają mego głosu… Ja daję im życie wieczne”. To znaczy – kto idzie za Jezusem, nie jest sam. Jest bezpieczny, chroniony, kochany. I żaden człowiek, żadna siła – nawet największe cierpienie – nie wyrwie nas z ręki Boga.

Bóg mówi do nas przez Słowo i zaprasza do wiary, która daje życie. Jeśli wytrwamy przy Jezusie, nawet w trudnych chwilach, On poprowadzi nas do wiecznego szczęścia.

Krótka nauka na dziś

Słuchaj głosu Jezusa i idź za Nim, bo On daje życie wieczne. Nawet jeśli przyjdą trudności, nikt nie wyrwie cię z Jego ręki.