1. czytanie (Iz 6,1-4.8)

Czytanie z Księgi proroka Izajasza

W roku śmierci króla Ozjasza ujrzałem Pana zasiadającego na wysokim i wyniosłym tronie, a tren Jego szaty wypełniał świątynię. Serafiny stały ponad Nim; każdy z nich miał po sześć skrzydeł; dwoma zakrywał swą twarz, dwoma okrywał swoje nogi, a dwoma latał. I wołał jeden do drugiego: "Święty, Święty, Święty jest Pan Zastępów. Cała ziemia pełna jest Jego chwały". Od głosu tego, który wołał, zadrgały futryny drzwi, a świątynia napełniła się dymem. I usłyszałem głos Pana mówiącego: "Kogo mam posłać? Kto by Nam poszedł?" Odpowiedziałem: "Oto ja, poślij mnie!"

Ewangelia (J 17,1-2.9.14-26)

Słowa Ewangelii według Świętego Jana

W czasie Ostatniej Wieczerzy Jezus, podniósłszy oczy ku niebu, rzekł: "Ojcze, nadeszła godzina. Otocz swego Syna chwałą, aby Syn Ciebie nią otoczył i aby mocą władzy udzielonej Mu przez Ciebie nad każdym człowiekiem dał życie wieczne wszystkim tym, których Mu dałeś. Ja za nimi proszę, nie proszę za światem, ale za tymi, których Mi dałeś, ponieważ są Twoimi. Ja im przekazałem Twoje słowo, a świat ich znienawidził za to, że nie są ze świata, jak i Ja nie jestem ze świata. Nie proszę, abyś ich zabrał ze świata, ale byś ich ustrzegł od złego. Oni nie są ze świata, jak i Ja nie jestem ze świata. Uświęć ich w prawdzie. Słowo Twoje jest prawdą. Jak Ty Mnie posłałeś na świat, tak i Ja ich na świat posłałem. A za nich Ja poświęcam w ofierze samego siebie, aby i oni byli uświęceni w prawdzie. Nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy dzięki ich słowu będą wierzyć we Mnie; aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili w Nas jedno, aby świat uwierzył, żeś Ty Mnie posłał. I także chwałę, którą Mi dałeś, przekazałem im, aby stanowili jedno, tak jak My jedno stanowimy. Ja w nich, a Ty we Mnie! Oby się tak zespolili w jedno, aby świat poznał, żeś Ty Mnie posłał i żeś Ty ich umiłował tak, jak Mnie umiłowałeś. Ojcze, chcę, aby także ci, których Mi dałeś, byli ze Mną tam, gdzie Ja jestem, aby widzieli chwałę moją, którą Mi dałeś, bo umiłowałeś Mnie przed założeniem świata. Ojcze sprawiedliwy! Świat Ciebie nie poznał, lecz Ja Ciebie poznałem i oni poznali, że Ty Mnie posłałeś. Objawiłem im Twoje imię i nadal będę objawiał, aby miłość, którą Ty Mnie umiłowałeś, w nich była i Ja w nich".

Streszczenie Słowa

Drodzy Bracia i Siostry,

Dziś w Słowie Bożym spotykamy dwa niezwykłe obrazy: widzenie proroka Izajasza w świątyni oraz modlitwę Jezusa w czasie Ostatniej Wieczerzy. Oba teksty łączy jedno – odpowiedzialność za Boże dzieło i posłanie.

Izajasz doświadczył obecności Boga. Zobaczył Jego majestat, usłyszał potężny głos i poczuł drżenie ziemi. W tej wizji padło pytanie od Boga: „Kogo mam posłać?” Izajasz – poruszony, a jednocześnie świadomy swojej słabości – odpowiada: „Oto ja, poślij mnie!”. To nie była odpowiedź pewnego siebie bohatera, ale człowieka, który zrozumiał, że skoro Bóg powołuje, to On też uzdalnia.

W Ewangelii Jezus modli się do Ojca za swoich uczniów. Nie prosi, by zabrał ich z tego świata, ale by ich chronił i prowadził. Mówi wprost: „Tak jak Ty Mnie posłałeś, tak i Ja ich posłałem”. A potem prosi o jedność między wszystkimi wierzącymi – żeby stanowili jedno, jak On z Ojcem.

Zarówno Izajasz, jak i uczniowie Jezusa zostają wezwani do zadania. Nie są idealni. Ale Bóg ich wybrał – i wysyła. A my dzisiaj? My też jesteśmy posłani. Nie do głoszenia z ambony, ale do świadczenia o Bogu tam, gdzie żyjemy – w domu, w pracy, w rozmowie z sąsiadem. Każdy, kto uwierzył, ma swoje „oto ja, poślij mnie”.

Bóg nie wybiera najdoskonalszych – wybiera tych, którzy chcą i są gotowi odpowiedzieć. Jesteś potrzebny, by nieść światu nadzieję i prawdę, tak jak kiedyś Izajasz i uczniowie.

Krótka nauka na dziś

Bóg powołuje każdego z nas do misji, choćbyśmy czuli się niegodni czy słabi. Ważne, byśmy umieli powiedzieć: „Oto ja, poślij mnie” – a resztę On uczyni sam.