1. czytanie (Dz 1, 15-17. 20-26)

Wybór Macieja na Apostoła

Czytanie z Dziejów Apostolskich

W owym czasie Piotr, powstawszy w obecności braci, a zebrało się razem około stu dwudziestu osób, tak przemówił: «Bracia, musiało wypełnić się słowo Pisma, które Duch Święty zapowiedział przez usta Dawida o Judaszu. On to wskazał drogę tym, którzy pojmali Jezusa, bo on zaliczał się do nas i miał udział w naszym posługiwaniu. Napisano bowiem w Księdze Psalmów: „Niech opustoszeje dom jego i niech nikt w nim nie mieszka! A urząd jego niech inny obejmie”. Trzeba więc, aby jeden z tych, którzy towarzyszyli nam przez cały czas, kiedy Pan Jezus przebywał z nami, począwszy od chrztu Janowego aż do dnia, w którym został wzięty od nas do nieba, stał się razem z nami świadkiem Jego zmartwychwstania».

Postawiono dwóch: Józefa, zwanego Barsabą, z przydomkiem Justus, i Macieja. I taką odmówili modlitwę: «Ty, Panie, znasz serca wszystkich, wskaż z tych dwóch jednego, którego sobie wybrałeś, by zajął miejsce w tym posługiwaniu i w apostolstwie, któremu sprzeniewierzył się Judasz, aby pójść swoją drogą». I dali im losy, a los padł na Macieja. I został dołączony do jedenastu Apostołów.

Ewangelia (J 15, 9-17)

Nie wy Mnie wybraliście, ale Ja was wybrałem

Słowa Ewangelii według Świętego Jana

Jezus powiedział do swoich uczniów:

«Jak Mnie umiłował Ojciec, tak i Ja was umiłowałem. Trwajcie w miłości mojej! Jeśli będziecie zachowywać moje przykazania, będziecie trwać w miłości mojej, tak jak Ja zachowałem przykazania Ojca mego i trwam w Jego miłości.

To wam powiedziałem, aby radość moja w was była i aby radość wasza była pełna.

To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem. Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich.

Wy jesteście przyjaciółmi moimi, jeżeli czynicie to, co wam przykazuję. Już was nie nazywam sługami, bo sługa nie wie, co czyni jego pan, ale nazwałem was przyjaciółmi, albowiem oznajmiłem wam wszystko, co usłyszałem od Ojca mego.

Nie wy Mnie wybraliście, ale Ja was wybrałem i przeznaczyłem was na to, abyście szli i owoc przynosili, i by owoc wasz trwał – aby Ojciec dał wam wszystko, o cokolwiek Go poprosicie w imię moje. To wam przykazuję, abyście się wzajemnie miłowali».

Streszczenie Słowa

Z pierwszego czytania, z Dziejów Apostolskich, wynika, jak wczesny Kościół starał się utrzymać integralność i pełnię Dwunastu Apostołów po zdradzie Judasza. Piotr, kierując się Pismem, wskazuje na konieczność wybrania kogoś, kto towarzyszył Jezusowi i Apostołom od początku ich misji, aby stał się świadkiem zmartwychwstania Chrystusa i dopełnił grono Dwunastu. Wybór ten dokonany został przez los, co podkreśla zaufanie do Bożego prowadzenia w podejmowaniu decyzji. Maciej zostaje wybrany, co pokazuje, że posługa apostolska była kontynuowana zgodnie z wolą Bożą i że społeczność wczesnochrześcijańska traktowała poważnie swoje zobowiązanie do przekazywania świadectwa o życiu, śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa.

Ewangelia według św. Jana ukazuje słowa Jezusa, który mówi o miłości jako fundamencie relacji między Nim a Jego uczniami. Jezus podkreśla, że miłość ta jest wzorem do naśladowania w relacjach międzyludzkich i jest źródłem radości oraz prawdziwej wolności. Podkreśla, że to On wybrał swoich uczniów, a nie oni Jego, co oznacza, że każdy, kto podąża za Chrystusem, jest powołany do konkretnej misji – przynoszenia owoców, które trwają. Miłość i przyjaźń Jezusa do swoich uczniów jest podstawą ich misji i służby.

Krótka nauka na dziś

Nauka płynąca z tych czytań pokazuje, że Kościół, zbudowany na fundamencie Apostołów, jest kontynuatorem misji Chrystusa i jest wezwany do świadczenia o Jego zmartwychwstaniu przez życie w miłości i wzajemnym poszanowaniu. Powołanie to jest darem i zadaniem, które wymaga odpowiedzi z naszej strony – życia zgodnie z przykazaniami miłości i służby bliźnim.

Wybór Macieja jako Apostoła podkreśla ciągłość i integralność misji Kościoła, opartej na świadectwie o życiu Jezusa oraz Jego zmartwychwstaniu. Słowa Jezusa o miłości jako esencji relacji z Bogiem i bliźnimi wskazują na to, że każdy chrześcijanin jest powołany do aktywnego uczestnictwa w życiu Kościoła, niosąc owoc trwałej miłości i wierności Ewangelii.