1. czytanie (Dz 25, 13-21)

Zmarły Jezus, o którym Paweł twierdzi, że żyje

Czytanie z Dziejów Apostolskich

Król Agryppa i Berenike przybyli do Cezarei powitać Festusa. Gdy przebywali tam dłuższy czas, Festus przedstawił królowi sprawę Pawła. «Feliks pozostawił w więzieniu pewnego człowieka – powiedział. Gdy byłem w Jerozolimie, arcykapłani i starsi żydowscy wnieśli przeciw niemu skargę, żądając dla niego wyroku skazującego. Odpowiedziałem im: „Rzymianie nie mają zwyczaju skazywania kogokolwiek na śmierć, zanim oskarżony nie stanie wobec oskarżycieli i nie będzie miał możności bronienia się przed zarzutami”.

A kiedy tutaj przybyli, zasiadłem bez żadnej zwłoki, nazajutrz, w sądzie i kazałem przyprowadzić tego człowieka. Oskarżyciele nie wnieśli przeciwko niemu żadnej skargi o przestępstwa, które podejrzewałem. Mieli z nim tylko spory o ich wierzenia i o jakiegoś zmarłego Jezusa, o którym Paweł twierdzi, że żyje.

Nie znając się na tych rzeczach, zapytałem, czy nie zechciałby udać się do Jerozolimy i tam odpowiadać przed sądem w tych sprawach. Ponieważ Paweł zażądał, aby go zatrzymać do wyroku cezara, kazałem go strzec, dopóki go nie odeślę do Najdostojniejszego».

Ewangelia (J 21, 15-19)

Piotr pasterzem Kościoła

Słowa Ewangelii według Świętego Jana

Gdy Jezus ukazał się swoim uczniom i spożył z nimi śniadanie, rzekł do Szymona Piotra: «Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie więcej aniżeli ci?».

Odpowiedział Mu: «Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham».

Rzekł do niego: «Paś baranki moje».

I znowu, po raz drugi powiedział do niego: «Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie?».

Odparł Mu: «Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham».

Rzekł do niego: «Paś owce moje».

Powiedział mu po raz trzeci: «Szymonie, synu Jana, czy kochasz Mnie?».

Zasmucił się Piotr, że mu po raz trzeci powiedział: «Czy kochasz Mnie?». I rzekł do Niego: «Panie, Ty wszystko wiesz, Ty wiesz, że Cię kocham».

Rzekł do niego Jezus: «Paś owce moje.

Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci: Gdy byłeś młodszy, opasywałeś się sam i chodziłeś, gdzie chciałeś. Ale gdy się zestarzejesz, wyciągniesz ręce swoje, a inny cię opasze i poprowadzi, dokąd nie chcesz».

To powiedział, aby zaznaczyć, jaką śmiercią uwielbi Boga. A wypowiedziawszy to, rzekł do niego: «Pójdź za Mną!».

Streszczenie Słowa

W pierwszym czytaniu ze Dziejów Apostolskich mamy okazję zobaczyć, jak sprawy Pawła są omawiane na wysokim szczeblu rzymskiej administracji. Festus, nowy prokurator Judei, przedstawia królowi Agryppie zawiłości sprawy Pawła, podkreślając, że oskarżenia Żydów nie dotyczą przestępstw, na jakie spodziewał się skarg, lecz teologicznych sporów wokół postaci Jezusa, którego Paweł twierdzi, że zmartwychwstał. Opisuje, jak procedura rzymska gwarantuje prawa oskarżonego do obrony, a decyzja Pawła o odwołaniu się do cesarza podkreśla jego determinację w dawaniu świadectwa swojej wiary na najwyższych szczeblach władzy.

Ewangelia według św. Jana opisuje moment, w którym Jezus powierza Piotrowi posługę pasterza, powierzając mu opiekę nad swoim Kościołem. Trzykrotnie pyta Piotra o miłość, odpowiadając każdorazowo poleceniem opieki nad swoimi owcami, co symbolizuje całkowite powierzenie mu misji prowadzenia i ochraniania wiernych. Końcowa wskazówka Jezusa o przyszłości Piotra jest proroctwem o jego męczeństwie, co pokazuje, że prawdziwe przywództwo w Kościele wymaga gotowości do największych poświęceń.

Krótka nauka na dziś

Oba czytania podkreślają znaczenie świadectwa i posługi w życiu Kościoła. Paweł, niezłomny w głoszeniu zmartwychwstałego Chrystusa nawet przed obliczem rzymskich władz, i Piotr, powołany do opieki nad Kościołem, którego fundamentem jest miłość, są wzorami posłuszeństwa wierze i odważnego świadectwa. Przykłady te przypominają, że misja Kościoła w świecie polega na nieustannym świadectwie wiary w Chrystusa i gotowości do służby miłości, nawet w obliczu prób i cierpienia.

Chrześcijanie są wezwani do niezachwianego świadectwa swojej wiary, niezależnie od okoliczności, pamiętając, że prawdziwa służba Bogu często wymaga odwagi i poświęcenia. Historie Pawła i Piotra uczą nas, że prowadzenie Kościoła i wiernych w prawdzie i miłości jest fundamentem, na którym opiera się nasza wspólna misja w świecie.