1. czytanie (Dn 13, 41c-62 – krótsze)

Oto umieram, chociaż nie uczyniłam nic z tego, o co mnie obwiniają

Czytanie z Księgi proroka Daniela

Na wygnaniu w Babilonie zgromadzenie Izraela skazało na śmierć Zuzannę, fałszywie oskarżoną przez dwóch starców.

Wtedy Zuzanna zawołała donośnym głosem: «Wiekuisty Boże, który znasz to, co jest ukryte, i wiesz wszystko, zanim się stanie. Ty wiesz, że złożyli fałszywe oskarżenie przeciw mnie. Oto umieram, chociaż nie uczyniłam nic z tego, o co mnie oni złośliwie obwiniają».

A Pan wysłuchał jej głosu. Gdy ją prowadzono na stracenie, wzbudził Bóg świętego ducha w młodzieńcu imieniem Daniel. Zawołał on donośnym głosem: «Jestem czysty od jej krwi!» Cały zaś lud zwrócił się do niego, mówiąc: «Co oznacza to słowo, które wypowiedziałeś?» On zaś, powstawszy wśród nich, powiedział: «Czy tak bardzo jesteście nierozumni, Izraelici, że skazujecie córkę izraelską bez dochodzenia i pewności? Wróćcie do sądu, bo ci ją fałszywie obwinili».

Cały lud zawrócił w pośpiechu. Starsi zaś powiedzieli: «Usiądź tu wśród nas i wyjaśnij nam, bo tobie dał Bóg przywilej starszeństwa». Daniel powiedział do nich: «Rozdzielcie ich, jednego daleko od drugiego, a ja ich osądzę».

Gdy zaś zostali oddzieleni od siebie, zawołał jednego z nich i powiedział do niego: «Zestarzałeś się w przewrotności, a teraz wychodzą na jaw twe grzechy, jakie poprzednio popełniłeś, wydając niesprawiedliwe wyroki. Potępiałeś niewinnych i uwalniałeś winnych, chociaż Pan powiedział: Nie przyczynisz się do śmierci niewinnego i sprawiedliwego. Teraz więc, jeśli ją rzeczywiście widziałeś, powiedz, pod jakim drzewem widziałeś ich obcujących z sobą?» On zaś powiedział: «Pod lentyszkiem». Daniel odrzekł: «Dobrze! Skłamałeś na swą własną zgubę. Już bowiem anioł Boży otrzymał od Boga wyrok na ciebie, by cię rozedrzeć na dwoje».

Odesławszy go, rozkazał przyprowadzić drugiego i powiedział do niego: «Potomku kananejski, a nie judzki, piękność sprowadziła cię na bezdroża, a żądza uczyniła twe serce przewrotnym. Tak postępowaliście z córkami izraelskimi, one zaś, bojąc się, obcowały z wami. Córka judzka jednak nie zgodziła się na waszą nieprawość. Powiedz mi więc teraz, pod jakim drzewem spotkałeś ich obcujących z sobą?» On zaś powiedział: «Pod dębem». Wtedy Daniel powiedział do niego: «Dobrze! Skłamałeś i ty na swoją własną zgubę. Czeka bowiem anioł Boży z mieczem w ręku, by rozciąć cię na dwoje, by was wytępić!»

Całe zgromadzenie zawołało głośno i wychwalało Boga, że ocala tych, co pokładają w Nim nadzieję. Zwrócili się następnie przeciw obu starcom, ponieważ Daniel wykazał na podstawie ich własnych słów nieprawdziwość oskarżenia. Postąpiono z nimi według miary zła wyrządzonego przez nich bliźnim, zabijając ich według Prawa Mojżeszowego. W dniu tym ocalono niewinną krew.

Ewangelia (J 8, 12-20)

Sąd Chrystusa jest prawdziwy

Słowa Ewangelii według Świętego Jana

Jezus przemówił do faryzeuszów tymi słowami: «Ja jestem światłością świata. Kto idzie za Mną, nie będzie chodził w ciemności, lecz będzie miał światło życia».

Rzekli do Niego faryzeusze: «Ty sam o sobie dajesz świadectwo. Twoje świadectwo nie jest prawdziwe».
W odpowiedzi rzekł do nich Jezus: «Nawet jeżeli Ja sam o sobie daję świadectwo, to świadectwo moje jest prawdziwe, bo wiem, skąd przyszedłem i dokąd idę. Wy zaś nie wiecie ani skąd przychodzę, ani dokąd idę. Wy osądzacie według zasad tylko ludzkich. Ja nie sądzę nikogo. A jeślibym nawet sądził, to sąd mój jest prawdziwy, ponieważ nie jestem sam, lecz Ja i Ten, który Mnie posłał. Także w waszym Prawie jest napisane, że świadectwo dwóch ludzi jest prawdziwe. Oto Ja daję świadectwo o sobie samym oraz zaświadcza o Mnie Ojciec, który Mnie posłał».

Na to powiedzieli Mu: «Gdzież jest twój Ojciec?»

Jezus odpowiedział: «Nie znacie ani Mnie, ani mego Ojca. Gdybyście Mnie poznali, poznalibyście i mojego Ojca».

Słowa te wypowiedział przy skarbcu, kiedy nauczał w świątyni. Mimo to nikt Go nie pojmał, gdyż godzina Jego jeszcze nie nadeszła.

Streszczenie Słowa

Czytania na dzisiaj rzucają światło na tematy sprawiedliwości, prawdy i Bożego sądu.

W pierwszym czytaniu z Księgi proroka Daniela opowiadana jest historia Zuzanny, niesłusznie oskarżonej przez dwóch starców. W tej dramatycznej opowieści Zuzanna woła do Boga o sprawiedliwość, a Daniel, natchniony przez Boga, staje się narzędziem Bożego sądu, ujawniając kłamstwo oskarżycieli. Historia Zuzanny podkreśla, że Bóg jest obrońcą niewinnych i że prawda zawsze wyjdzie na jaw. Ta opowieść jest też przypomnieniem o niebezpieczeństwach fałszywych oskarżeń i konieczności dochodzenia prawdy.

Ewangelia według Świętego Jana przedstawia Jezusa, który ogłasza się jako “światłość świata” i mówi o swoim sądzie jako prawdziwym, ponieważ nie jest On sam, ale działa w jedności z Ojcem. Jezus stawia się w kontraście do ludzkich sądów, które są ograniczone i często błędne. Jego nauka w świątyni wywołuje pytania i niepewność wśród faryzeuszów, którzy kwestionują Jego autorytet i tożsamość. Jezus podkreśla, że prawdziwe poznanie Jego osoby jest możliwe tylko poprzez poznanie Ojca, co prowadzi do głębszego zrozumienia Bożego planu zbawienia.

Krótka nauka na dziś

Te czytania uczą nas o Bożym pragnieniu sprawiedliwości i prawdy. Przypominają, że w świecie pełnym błędów i niesprawiedliwości, Bóg jest ostatecznym sędzią, a Jego sądy są prawdziwe i sprawiedliwe. Zachęcają nas, byśmy szukali prawdy i sprawiedliwości, ufając, że Bóg jest obrońcą tych, którzy są fałszywie oskarżeni i że Jego światło prowadzi nas do życia w pełni.

Skrócona nauka z tych czytań brzmi: W świecie pełnym fałszu i niesprawiedliwości, Bóg jest ostatecznym sędzią prawdy i sprawiedliwości, a Jezus jako światłość świata prowadzi nas do prawdziwego życia i zbawienia.