1. czytanie (Hbr 6, 10-20)

Czytanie z Listu do Hebrajczyków

Bracia:

Nie jest Bóg niesprawiedliwy, aby zapomniał o czynie waszym i miłości, którą okazaliście dla imienia Jego, gdy usługiwaliście świętym i jeszcze usługujecie. Pragniemy zaś, by każdy z was okazywał tę samą gorliwość w doskonaleniu nadziei aż do końca, abyście nie stali się ospałymi, ale naśladowali tych, którzy przez wiarę i cierpliwość stają się dziedzicami obietnic. Albowiem gdy Bóg Abrahamowi uczynił obietnicę, nie mając nikogo większego, na kogo mógłby przysiąc, poprzysiągł na samego siebie, mówiąc: “Zaiste, hojnie cię pobłogosławię i ponad miarę rozmnożę”. A ponieważ Abraham tak cierpliwie oczekiwał, otrzymał to, co było obiecane. Ludzie przysięgają na kogoś wyższego, a przysięga dla stwierdzenia prawdy jest zakończeniem każdego sporu między nimi. Dlatego Bóg, pragnąc okazać dziedzicom obietnicy ponad wszelką miarę niezmienność swego postanowienia, wzmocnił je przysięgą, abyśmy przez dwie rzeczy niezmienne, co do których niemożliwe jest, by skłamał Bóg, mieli trwałą pociechę, my, którzy uciekliśmy się do uchwycenia zaofiarowanej nadziei. Trzymajmy się jej jak bezpiecznej i silnej dla duszy kotwicy, która przenika poza zasłonę, gdzie Jezus jako poprzednik wszedł za nas, stawszy się arcykapłanem na wieki na wzór Melchizedeka.

Ewangelia (Mk 2, 23-28)

Słowa Ewangelii według Świętego Marka

Pewnego razu, gdy Jezus przechodził w szabat pośród zbóż, uczniowie Jego zaczęli po drodze zrywać kłosy. Na to faryzeusze mówili do Niego: “Patrz, czemu oni czynią w szabat to, czego nie wolno?” On im odpowiedział: “Czy nigdy nie czytaliście, co uczynił Dawid, kiedy znalazł się w potrzebie i poczuł głód, on i jego towarzysze? Jak wszedł do domu Bożego za Abiatara, najwyższego kapłana, i jadł chleby pokładne, które tylko kapłanom jeść wolno; i dał również swoim towarzyszom”. I dodał: “To szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu. Zatem Syn Człowieczy jest Panem także szabatu”.

Streszczenie Słowa

Drodzy Bracia i Siostry,

Dzisiejsze czytania pokazują nam, jak wielka jest Boża miłość i jak ważne jest zaufanie Bogu oraz właściwe rozumienie Jego przykazań.

W Liście do Hebrajczyków słyszymy, że Bóg nie zapomina o naszych dobrych uczynkach i miłości, którą okazujemy innym. Bóg dostrzega nasze starania i wynagradza nas, gdy trwamy w wierze i cierpliwości. Przykładem jest Abraham, który zaufał Bogu i cierpliwie czekał na spełnienie obietnicy, dzięki czemu został hojnie pobłogosławiony. Autor listu zachęca nas, byśmy trzymali się nadziei jak kotwicy, która daje nam pewność i bezpieczeństwo. Tą nadzieją jest Jezus Chrystus, który jako nasz Arcykapłan otworzył nam drogę do Boga. Bóg jest wierny i dotrzymuje swoich obietnic, dlatego warto Mu ufać i iść Jego drogą.

Ewangelia według św. Marka przypomina nam, że prawo Boże jest dla człowieka, a nie człowiek dla prawa. Faryzeusze zarzucają uczniom Jezusa, że zrywają kłosy w szabat, co było zabronione. Jezus odpowiada, że szabat został ustanowiony dla dobra człowieka, aby mógł odpocząć i zbliżyć się do Boga. Przypomina im również historię Dawida, który złamał prawo, by uratować życie swoje i swoich towarzyszy. Jezus uczy nas, że ważniejsza od suchych przepisów jest miłość, miłosierdzie i troska o człowieka. On sam jest Panem szabatu, co oznacza, że ma władzę nad prawem i pokazuje jego właściwe znaczenie.

Krótka nauka na dziś

Zaufajmy Bogu, bo On zawsze dotrzymuje swoich obietnic i prowadzi nas do zbawienia. Bądźmy otwarci na Jego miłość i pamiętajmy, że prawo Boże ma nam pomagać kochać Boga i bliźniego.