1. czytanie (Rdz 11, 1-9)

Czytanie z Księgi Rodzaju

Mieszkańcy całej ziemi mieli jedną mowę, czyli jednakowe słowa. A gdy wędrowali ze wschodu, napotkali równinę w kraju Szinear i tam zamieszkali. I mówili jeden do drugiego: “Chodźcie, wyrabiajmy cegłę i wypalmy ją w ogniu». A gdy już mieli cegłę zamiast kamieni i smołę zamiast zaprawy murarskiej, rzekli: «Chodźcie, zbudujemy sobie miasto i wieżę, której wierzchołek będzie sięgał nieba, i w ten sposób zdobędziemy sobie imię, abyśmy się nie rozproszyli po całej ziemi”. A Pan zstąpił z nieba, by zobaczyć to miasto i wieżę, które budowali ludzie, i rzekł: “Są oni jednym ludem i wszyscy mają jedną mowę, i to jest przyczyną, że zaczęli budować. A zatem w przyszłości nic nie będzie dla nich niemożliwe, cokolwiek zamierzą uczynić. Zejdźmy więc i pomieszajmy tam ich język, aby jeden nie rozumiał drugiego!” W ten sposób Pan rozproszył ich stamtąd po całej powierzchni ziemi, i tak nie dokończyli budowy tego miasta. Dlatego to nazwano je Babel, tam bowiem Pan pomieszał mowę mieszkańców całej ziemi. Stamtąd też Pan rozproszył ich po całej powierzchni ziemi.

Ewangelia (Mk 8, 34 – 9, 1)

Słowa Ewangelii według Świętego Marka

Jezus przywołał do siebie tłum razem ze swoimi uczniami i rzekł im: “Jeśli ktoś chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje. Bo kto chce zachować swoje życie, straci je; a kto straci swe życie z powodu Mnie i Ewangelii, zachowa je. Cóż bowiem za korzyść stanowi dla człowieka zyskać świat cały, a swoją duszę utracić? Bo cóż może dać człowiek w zamian za swoją duszę? Kto się bowiem Mnie i słów moich zawstydzi przed tym pokoleniem wiarołomnym i grzesznym, tego Syn Człowieczy wstydzić się będzie, gdy przyjdzie w chwale Ojca swojego razem z aniołami świętymi”. Mówił im także: “Zaprawdę, powiadam wam: Niektórzy z tych, co tu stoją, nie zaznają śmierci, aż ujrzą królestwo Boże przychodzące w mocy”.

Streszczenie Słowa

Drodzy Bracia i Siostry,

Historia wieży Babel pokazuje, co dzieje się, gdy ludzie chcą dorównać Bogu, kierując się pychą i własnymi ambicjami. Mieszkańcy ziemi postanowili zbudować ogromną wieżę, by sięgnąć nieba i zdobyć sławę. Jednak Bóg, widząc ich pychę, pomieszał im języki i rozproszył po całej ziemi. Ich plany upadły, ponieważ zamiast pokory i posłuszeństwa Bogu, kierowali się własnym egoizmem.

Jezus w Ewangelii pokazuje zupełnie inną drogę – nie pychę i wynoszenie siebie, ale pokorę i ofiarę. Mówi, że kto chce pójść za Nim, musi zaprzeć się samego siebie, wziąć swój krzyż i naśladować Go. Prawdziwe życie nie polega na zdobywaniu rzeczy materialnych czy sławy, ale na oddaniu siebie dla Boga i bliźnich. Jeśli ktoś chce ratować swoje życie tylko dla siebie, straci je, ale jeśli odda je Chrystusowi, znajdzie prawdziwe szczęście.

Pycha i samowystarczalność prowadzą do upadku, natomiast pokora i zaufanie Bogu otwierają drogę do prawdziwego życia. Jezus przypomina nam, że wartość człowieka nie zależy od osiągnięć i sukcesów, ale od tego, czy jest gotów iść za Nim, nawet jeśli wymaga to wyrzeczeń.

Krótka nauka na dziś

Pycha oddala nas od Boga, a pokora przybliża do Niego. Prawdziwe życie odnajdujemy wtedy, gdy oddajemy je Chrystusowi i naśladujemy Go w codzienności.