1. czytanie (Ap 14,1-3.4b-5)

Czytanie z Apokalipsy Świętego Jana Apostoła

Ja, Jan, ujrzałem: a oto Baranek stojący na górze Syjon, a z Nim sto czterdzieści cztery tysiące, mających imię Jego i imię Jego Ojca na czołach swoich wypisane. I usłyszałem z nieba głos jakby głos mnogich wód i jakby głos wielkiego grzmotu. A głos, który usłyszałem, brzmiał jak gdyby harfiarze uderzali w swe harfy. I śpiewają jakby pieśń nową przed tronem i przed czterema Zwierzętami, i przed Starcami: a nikt tej pieśni nie mógł się nauczyć prócz stu czterdziestu czterech tysięcy wykupionych z ziemi. Ci Barankowi towarzyszą, dokądkolwiek idzie. Ci spośród ludzi zostali wykupieni na pierwociny dla Boga i dla Baranka, a w ustach ich kłamstwa nie znaleziono: są nienaganni.

Ewangelia (Łk 21,1-4)

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza

Gdy Jezus podniósł oczy, zobaczył, jak bogaci wrzucali swe ofiary do skarbony. Zobaczył też, jak uboga jakaś wdowa wrzuciła tam dwa pieniążki. I rzekł: „Prawdziwie powiadam wam: Ta uboga wdowa wrzuciła więcej niż wszyscy inni. Wszyscy bowiem wrzucali na ofiarę z tego, co im zbywało; ta zaś z niedostatku swego wrzuciła wszystko, co miała na utrzymanie”.

Streszczenie Słowa

Drodzy Bracia i Siostry,

Pierwsze czytanie z Apokalipsy ukazuje wizję Jana – widzi on Baranka, czyli Jezusa, stojącego na górze Syjon, otoczonego przez sto czterdzieści cztery tysiące wybranych ludzi, którzy mają wypisane imię Boga na swoich czołach. Ci wybrani śpiewają pieśń, której nikt poza nimi nie zna. Są ludźmi oddanymi Bogu, czystymi i prawdomównymi, towarzyszą Jezusowi wszędzie, dokądkolwiek idzie.

W Ewangelii Jezus zauważa, jak biedna wdowa wrzuca dwa drobne pieniądze do skarbony. Choć w porównaniu do bogatych jej ofiara jest bardzo mała, Jezus mówi, że ona dała najwięcej, bo ofiarowała całe swoje utrzymanie, czyli wszystko, co miała.

Krótka nauka na dziś

Prawdziwa wartość ofiary nie zależy od wielkości, ale od miłości i oddania, z jakim ją składamy. Bóg docenia nasze serce i szczerość, nie tylko zewnętrzny dar.