Dzisiaj – 23 lutego – mija 80 lat od śmierci błogosławionego Stefana Wincentego Frelichowskiego, jest to jednocześnie dzień wspomnienia tego błogosławionego w Kościele.

Kapłan i męczennik, urodził się w 1913 r. w pobliskiej Chełmży, 14 lat później został harcerzem, a w 1931 r. poszedł do seminarium duchownego w Pelplinie. Sześć lat później – 14 marca 1937 r. – przyjął święcenia kapłańskie. Na początku służył jako kapelan i sekretarz biskupa chełmińskiego Stanisława Okoniewskiego. W 1938 r. został wikariuszem w toruńskiej parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryji Panny. Szczególnie bliska jego sercu była praca z dziećmi, młodzieżą oraz kręgami harcerskimi, którym posługiwał w roli kapelana. Kilka dni po wybuchu II wojny światowej został aresztowany, następnie zwolniony, a w październiku 1939 r. ponownie aresztowany. Spędził w więzieniach i obozach łącznie 5 lat. Kolejno przebywał w toruńskim forcie VII, Nowym Porcie Gdańskim, Stutthofie, Sachsenhausen i Dachau. W każdym z tych miejsc inicjował modlitwy, sprawował potajemnie Eucharystie, spowiadał i był oparciem duchowym dla chorych i umierających. Niestety zarażony tyfusem plamistym zmarł 23 lutego 1945 r. w Dachau.

Ksiądz Stefan Frelichowski został zaliczony w poczet błogosławionych 7 czerwca 1999 r. podczas pielgrzymki św. Jana Pawła II do Torunia. Papież powiedział na toruńskim lotnisku o bł. Stefanie następujące słowa: ,,«Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój». Godność tego imienia słusznie przysługuje wyniesionemu dziś do chwały ołtarzy księdzu Stefanowi Wincentemu Frelichowskiemu. Całe jego życie jest bowiem jakby zwierciadłem, w którym odbija się blask owej Chrystusowej filozofii, wedle której prawdziwe szczęście osiąga ten, kto w zjednoczeniu z Bogiem staje się człowiekiem pokoju, czyni pokój i niesie pokój innym. Ten toruński kapłan, który pełnił pasterską posługę przez niespełna osiem lat, dał czytelne świadectwo swego oddania Bogu i ludziom. Żyjąc Bogiem, od pierwszych lat kapłaństwa wszedł z bogactwem swego kapłańskiego charyzmatu wszędzie tam, gdzie trzeba było nieść łaskę zbawienia (…) Jako kapłan zawsze miał świadomość, że jest świadkiem Wielkiej Sprawy, a równocześnie z głęboką pokorą służył ludziom. Dzięki dobroci, łagodności i cierpliwości pozyskał wielu dla Chrystusa również w tragicznych okolicznościach wojny i okupacji. (…) Ks. Wincenty Frelichowski już na początku swojej drogi kapłańskiej napisał: «Muszę być kapłanem według Serca Chrystusa». Jeśli ta beatyfikacja jest wielkim dziękczynieniem Bogu za jego kapłaństwo, to jest również uwielbieniem Boga za cuda Jego łaski, jakie dokonują się przez ręce wszystkich kapłanów – również przez wasze ręce, drodzy bracia. Zwracam się także do całej rodziny polskich harcerzy, z którą nowy błogosławiony był głęboko związany. Niech stanie się dla was patronem, nauczycielem szlachetności i orędownikiem pokoju i pojednania” – powiedział św. Jan Paweł II podczas swojego pobytu w Toruniu 7 czerwca 1999 r.

W Toruniu w kościele pw. Wniebowzięcia NMP funkcjonuje sanktuarium bł. Stefana Wincentego Frelichowskiego. Powołał je dekretem z 31 marca 2001 r. bp Andrzej Suski, nadając kościołowi parafialnemu pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Toruniu drugi tytuł – bł. Stefana Wincentego Frelichowskiego. Tym samym świątynia została podniesiona do godności sanktuarium błogosławionego.

Na toruńskim Podgórzu przy ul. Szubińskiej istnieje parafia, której patronuje błogosławiony Stefan. Ponadto bł. ks. Frelichowski patronuje Muzeum Diecezjalnemu, Zespołowi Szkół nr 6 w Toruniu oraz toruńskiemu Wyższemu Seminarium Duchownemu, które znajduje się przy placu jego imienia u zbiegu ulic św. Józefa, Gagarina i Sienkiewicza. Na terenie seminarium znajduje się pomnik przedstawiający bł. Stefana Wincentego. Ksiądz Frelichowski to jedyny męczennik obozu koncentracyjnego, po którym zachowały się relikwie. Przechowywane są one w ścianie toruńskiego sanktuarium przy ulicy Panny Marii, a także w nielicznych relikwiarzach.

We wrześniu 2002 r. Kongregacja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów zatwierdziła bł. Stefana Wincentego Frelichowskiego patronem polskiego harcerstwa. 22 lutego 2003 r., w Dniu Myśli Braterskiej w katedrze polowej Wojska Polskiego w Warszawie, przedstawiciele harcerstwa z kraju i zza granicy odebrali dokumenty, mocą których, błogosławiony ks. Stefan Wincenty Frelichowski został uznany patronem polskich harcerzy.

Błogosławiony Stefan Frelichowski na swoim obrazku prymicyjnym umieścił następujące słowa: „Przez krzyż cierpień i życia szarego – z Chrystusem – do chwały zmartwychwstania”. Doskonale oddają one to, co stało się później w jego życiu doczesnym. Błogosławiony mówił: ,,Chcę posiadać wiarę św.
Piotra, mądrość św. Pawła, ale serce muszę mieć św. Jana. Serce czyste, niewinne. Muszę być kapłanem wedle serca Chrystusa”. ,,Muszę sobie wyrobić silny charakter, wolę nieugiętą. Będę uparty, tak uparty, jak byli święci. Muszę dążyć do cząstki świętości, być dobrym chrześcijaninem”. Arcybiskup Wojciech Polak tak opisuje bł. Stefana Wincentego: „Miał w sobie jakąś niesamowitą wprost determinację, by tak kształtować swe serce i swój charakter, aby w momencie życiowej próby, nie zdezerterować ani nie zawieść (…) Machinie zła i pogardy dla człowieka i podeptanej w obozie ludzkiej godności, przeciwstawił głęboką wiarę. (…) Sposobem zwycięstwa nad złem było dla niego trwanie przy cierpiącym człowieku, troska o niego i pomoc”.

Uroczysta Eucharystia pod przewodnictwem bp. Józefa Szamockiego z okazji 80. rocznicy śmierci bł. Stefana Wincentego Frelichowskiego odbędzie się dzisiaj o godzinie 12:00 w Kościele Jubileuszowym WNMP i bł. Stefana Wincentego.